Inhoudsopgave

Classificatie Weetjes Wetenschappelijke naam Uiterlijk Gedrag & Relatie met mensen Dieet Roofieren & andere Bedreigingen Leefgebied Populatie Communiceren Gevangenschap Veelgestelde vragen

Wasbeer

Te vinden in: Centraal-Amerika, Europa, Noord-Amerika, Zuid-Amerika

Procyon lotor

De wasbeer is een middelgroot zoogdier dat deel uitmaakt van de familie Procyonidae. De wetenschappelijke naam voor de wasbeer is Procyon lotor, wat 'wasser' betekent, een verwijzing naar hun gewoonte om voedsel te wassen voordat ze het eten.

Wasberen zijn nachtdieren en staan bekend om hun kenmerkende gezichtsmasker, een zwart gebied dat beide ogen omringt en contrasteert met hun overwegend grijze lichaamsvacht. Ze hebben ook vijf lange, scherpe klauwen aan elke poot die ze gebruiken bij het klimmen en graven.

Wasberen zijn omnivoren en hun dieet kan bestaan uit fruit, planten, insecten, eieren, kleine dieren en afval van mensen. Dit maakt ze zeer opportunistische eters. Hun gemiddelde grootte varieert tussen de 60 en 95 centimeter lang (inclusief de staart) en ze wegen tussen 5 en 15 kilogram.

Ondanks dat ze voornamelijk op de grond leven, zijn wasberen uitstekende klimmers. Ze zijn te vinden in diverse habitats zoals bossen, berggebieden, moerassen en zelfs in stedelijke gebieden waar ze afkomen op vuilnisbakken.

In het wild kunnen wasberen tussen 2 tot 3 jaar oud worden maar in gevangenschap kunnen ze wel tot 20 jaar oud worden. Wasberen zijn solitaire dieren tenzij het paartijd is of als een vrouwtje zorg draagt voor haar jongen.

Wasberen zijn oorspronkelijk afkomstig uit Noord-Amerika, maar zijn door de mens ook geïntroduceerd in andere delen van de wereld, waaronder Europa en Japan. Ze kunnen soms gezien worden als een plaag vanwege hun neiging om in menselijke gebieden te komen en vuilnisbakken overhoop te halen op zoek naar voedsel.

Hoewel ze vaak schattig worden gevonden door mensen, is het belangrijk te onthouden dat wasberen wilde dieren zijn en niet geschikt zijn als huisdier. Ze kunnen ziekten bij zich dragen zoals hondsdolheid en rondworm, die gevaarlijk kunnen zijn voor mensen en huisdieren.

Wasbeer taxonomische indeling

Rijk: Animalia (Dieren)
Stam: Chordata (Chordadieren)
Klasse: Mammalia (Zoogdieren)
Orde: Carnivora (Roofdieren)
Familie: Procyonidae (Kleine beren)
Geslacht: Procyon
Wetenschappelijke naam: Procyon lotor

Wasbeer weetjes: 10 leuke feitjes

Wasberen hebben een zeer gevoelige tastzin en gebruiken hun voorpoten om voedsel en andere objecten te voelen. Ze kunnen zelfs objecten 'zien' door ze aan te raken.
Wasberen zijn uitstekende zwemmers en kunnen lange afstanden afleggen in het water.
De Engelse naam 'raccoon' komt van het Powhatan-woord 'aroughcun', wat 'dier dat krabt met zijn handen' betekent.
Wasberen laten hun voedsel vaak in water weken voordat ze het eten, een gedrag dat wetenschappers nog niet volledig begrijpen.
De gemaskerde gezichtstekening van de wasbeer helpt bij het verminderen van schittering en verhoogt hun nachtzicht.
Wasberen hebben vijf tenen aan elke poot en kunnen hun achterpoten 180 graden draaien, wat hen helpt bij het klimmen en afdalen van bomen.
Het gebit van de wasbeer bestaat uit 40 tanden, waaronder scherpe hoektanden om prooien te vangen en kiezen om voedsel te malen.
De staart van de wasbeer, met zijn kenmerkende ringpatroon, dient voor balans bij het klimmen en als warme deken tijdens de slaap.
Wasberen kunnen snelheden bereiken tot 24 kilometer per uur op het land.
Hoewel wasberen bekend staan om hun 'was' gedrag, hebben ze geen zweetklieren. Ze koelen af door snel te hijgen en via hun poten.

Wetenschappelijke naam

De wetenschappelijke naam van dit dier is Procyon lotor. Deze naam is afkomstig uit het Latijn en het Grieks en bevat belangrijke informatie over de aard van het dier.

Het eerste deel van de naam, "Procyon", komt van het Grieks. Het is een combinatie van 'pro', wat 'voor' betekent, en 'cyon', wat 'hond' betekent. Dit kan verwijzen naar de plaatsing van de ster Procyon in de astronomie, die voor Sirius (de hondenster) opkomt in de nachtelijke hemel. Het kan ook verwijzen naar de hondachtige uitstraling van dit dier.

Het tweede deel van de naam, "lotor", komt uit het Latijn en betekent 'wasser'. Dit is een directe verwijzing naar een bekend gedrag van dit dier: zijn gewoonte om voedsel in water onder te dompelen met zijn voorpoten voordat hij het eet. Hoewel oorspronkelijk werd gedacht dat ze hun voedsel wasten, wordt nu begrepen dat deze actie helpt om hun tastzin te verbeteren, waardoor ze meer informatie krijgen over het object in hun poten.

Dus, samengevoegd, kan Procyon lotor worden geïnterpreteerd als 'de vóór-hond die wast'. Het geeft zowel iets weer over het uiterlijk als over een uniek gedragskenmerk dat bijdraagt aan ons begrip en kennis van dit bijzondere dier.

Uiterlijke kenmerken

Cozumelwasbeer — De Cozumel-wasbeer is kleiner dan de gewone wasbeer met een goudgeringde staart.

Dit dier heeft een kenmerkend uiterlijk dat gemakkelijk te herkennen is. Het heeft een dikke, grijze vacht over zijn hele lichaam, met een mix van zachte ondervacht en langer, grover dekhaar dat het helpt om warm te blijven in koude weersomstandigheden.

Een opvallend kenmerk is het zwarte "masker" over de ogen, dat sterk contrasteert met de witte kleur rond de ogen en op de rest van het gezicht. Dit masker helpt vermoedelijk om schittering te verminderen en hun nachtelijke zicht te verbeteren.

De snuit is lang en spits, met een zeer gevoelige neus die hen helpt bij het vinden van voedsel. De oren zijn middelgroot en afgerond. Ze hebben lange snorharen op hun gezicht die gevoelig zijn voor aanraking en helpen bij navigatie in het donker.

Ze hebben een robuust lichaam met korte poten. Elke poot heeft vijf lange, scherpe klauwen die niet intrekbaar zijn. Deze klauwen zijn zeer behendig en worden gebruikt voor graven, klimmen en het vasthouden van voedsel.

De staart is lang - ongeveer 40% van de totale lichaamslengte - en heeft meestal vier tot zeven zwarte of donkere ringen. De ringstaart is een belangrijk hulpmiddel voor balans tijdens klimmen en kan ook dienen als een knusse deken tijdens koude nachten.

Hun grootte kan variëren, maar gemiddeld zijn ze ongeveer 60 tot 95 centimeter lang, inclusief de staart, en wegen ze tussen de 5 en 15 kilogram. Er is een merkbaar grootteverschil tussen mannetjes en vrouwtjes, waarbij mannetjes over het algemeen groter zijn.

Hun ogen zijn donkerbruin en hebben een heldere, nieuwsgierige uitdrukking. Ze hebben ook een uitstekend nachtzicht wat hen helpt bij hun nachtelijke activiteiten.

Gedrag & Relatie met mensen

Dit dier staat bekend om zijn nieuwsgierigheid en intelligentie. Het is een nachtdier dat het grootste deel van zijn tijd doorbrengt met het zoeken naar voedsel. Hoewel ze solitair kunnen zijn, vormen ze soms losse groepen, vooral in gebieden met een hoge voedseldichtheid.

Ze staan bekend om hun behendige voorpoten die ze gebruiken om objecten te vast te houden en voedselbronnen te openen. Ze hebben een sterk ontwikkelde tastzin in hun poten, die nog sterker wordt als de poten nat zijn. Dit verklaart mogelijk waarom ze vaak hun voedsel onderdompelen in water voordat ze het eten.

De relatie met mensen variërert sterk afhankelijk van de locatie en context. In landelijke gebieden worden ze vaak gezien als plagen vanwege hun neiging om gewassen te vernietigen en kippen te doden. In stedelijke en voorstedelijke gebieden worden ze vaak aangetrokken door menselijk afval en kunnen ze overlast veroorzaken door vuilnisbakken omver te werpen of tuinen op te graven.

Hoewel veel mensen genieten van de aanwezigheid van deze dieren en hen soms zelfs voeren, kan dit gedrag problematisch zijn. Het kan ervoor zorgen dat deze dieren hun natuurlijke angst voor mensen verliezen, wat kan leiden tot conflicten of gevaarlijke situaties.

Bovendien kunnen deze dieren verschillende ziekten dragen die overdraagbaar zijn op mensen en huisdieren, waaronder hondsdolheid en een specifieke soort rondworm. Daarom wordt geadviseerd om contact met deze dieren te vermijden en ze niet als huisdier te houden.

Ondanks deze uitdagingen zijn er inspanningen om samen te leven met deze dieren op manieren die veilig zijn voor zowel mensen als het dier zelf. Dit omvat educatie over hun gedrag en behoeften, en het gebruik van diervriendelijke methoden voor conflictbeheersing en bevolkingsbeheer.

Voeding: wat eet een Wasbeer?

Wasbeer aan het eten — Wasberen geven de voorkeur aan een plantaardig dieet, maar zullen dit aanvullen met vis, eieren, insecten en andere kleine dieren.

Wasberen zijn omnivoor, wat betekent dat ze zowel plantaardig als dierlijk voedsel eten. Het dieet is zeer divers en varieert met het seizoen. In de lente en de vroege zomer eten ze voornamelijk insecten, wormen en andere kleine dieren. Tijdens deze periode kunnen ook vogeleieren en nestjongen op het menu staan.

Naarmate het jaar vordert, wordt hun dieet meer plantaardig. In de zomer en herfst eten ze veel fruit en noten, evenals maïs en andere gewassen. Ze hebben ook een voorkeur voor zoete voedingsmiddelen.

Ondanks deze voorkeuren zijn deze wasberen echter opportunistische eters die bijna alles zullen consumeren dat beschikbaar en gemakkelijk toegankelijk is. Dit omvat afval van mensen, wat hen regelmatige bezoekers maakt van vuilnisbakken in stedelijke en voorstedelijke gebieden. Ze hebben een uitstekend geheugen als het gaat om het vinden van voedselbronnen en kunnen hun weg terugvinden naar plaatsen waar ze ooit een smakelijke maaltijd hebben gevonden.

Ook staan ze bekend om hun gewoonte om voedsel in water onder te dompelen voordat ze het eten. Hoewel er vaak wordt gedacht dat dit is om hun voedsel te 'wassen', geloven wetenschappers dat dit eigenlijk een manier is om hun tastzin te verbeteren, waardoor ze meer informatie over hun voedsel kunnen verkrijgen.

Hoewel ze zich kunnen aanpassen aan een breed scala aan diëten, is voedselbeschikbaarheid een belangrijke bepalende factor voor hun gezondheid en overleving. Het vermogen om zich te voeden met menselijk afval heeft hen geholpen te overleven in gebieden waar hun natuurlijke voedselbronnen schaars zijn. Helaas kan dit ook leiden tot problemen zoals obesitas en andere gezondheidsproblemen gerelateerd aan een slecht dieet.

Roofieren & andere Bedreigingen

Wasberen hebben een aantal natuurlijke vijanden. Jonge dieren kunnen prooi zijn voor roofvogels zoals uilen en haviken, evenals voor grotere zoogdieren zoals vossen, coyotes en bobcats. Alligators en poema's kunnen in bepaalde regio's ook jagen op deze dieren.

Mensen vormen ook een belangrijke bedreiging. Ze worden vaak gedood in het verkeer en kunnen worden gejaagd of gevangen vanwege hun pels. In sommige gebieden worden ze beschouwd als schadelijk voor gewassen of visbestanden en daarom actief bestreden.

Ziekten zijn een andere belangrijke bedreiging. Dit dier is een bekende drager van hondsdolheid, vooral in het oostelijke deel van Noord-Amerika. Hoewel niet alle individuen het virus dragen, kan het een aanzienlijke impact hebben op populaties waar uitbraken voorkomen.

De rondworm Baylisascaris procyonis, die wordt overgedragen via de uitwerpselen van de wasbeer, is een andere gezondheidsbedreiging voor zowel deze dieren als voor andere soorten, waaronder mensen.

Hoewel ze zich hebben aangepast aan menselijke omgevingen en er soms van profiteren door middel van gemakkelijke toegang tot voedselbronnen zoals vuilnisbakken en huisdiervoer, kan deze nabijheid tot mensen ook risico's met zich meebrengen. Dit omvat conflicten met huisdieren of mensen, vergiftiging door het eten van besmet of ongeschikt voedsel, en het risico van ziekten overgedragen door huisdieren of ongedierte.

Ondanks deze bedreigingen zijn de aantallen van de wasbeer in veel gebieden stabiel of nemen zelfs toe, dankzij hun aanpassingsvermogen, brede dieet en vermogen om te leven in een verscheidenheid aan habitats.

Voortplanting, Levensduur en Levenscyclus

Tweeling wasbeer jongen — Vanaf ongeveer twintig weken is een wasbeerbaby klaar om samen met zijn moeder te gaan foerageren en de basisprincipes van het overleven te leren.

De wasbeer heeft een jaarlijks voortplantingscyclus, met de paringstijd die meestal plaatsvindt tussen eind januari en maart. Na een draagtijd van ongeveer 63 tot 65 dagen, bevalt het vrouwtje van één tot zeven jongen. De jongen worden geboren in een nest dat zich vaak in een holle boom of een andere beschutte plek bevindt.

Bij de geboorte zijn de jongen blind en doof, maar hun masker en staartringen zijn al zichtbaar tegen hun lichte vacht. Hun ogen openen na ongeveer drie weken en rond deze tijd beginnen ze ook geluiden te maken. Na ongeveer twee maanden beginnen de jongen buiten het nest te verkennen en vast voedsel te eten.

De moeder zorgt voor haar jongen zonder hulp van het mannetje. Ze zoogt hen tot ze ongeveer vier maanden oud zijn, maar de jongen blijven over het algemeen bij hun moeder tot ze bijna een jaar oud zijn, voordat ze hun eigen territorium gaan zoeken.

De levensduur verschilt aanzienlijk tussen individuen in het wild en in gevangenschap. In het wild is de gemiddelde levensverwachting slechts twee tot drie jaar, hoewel sommigen tot vijf jaar kunnen leven. Deze relatief korte levensduur wordt vaak toegeschreven aan factoren zoals ziekte, jacht en verkeersongevallen.

In gevangenschap kunnen wasberen daarentegen tot wel 20 jaar oud worden. Het langstlevende bekende individu in gevangenschap bereikte de leeftijd van 21 jaar.

Wasberen zijn over het algemeen solitair buiten het broedseizoen. Eens volwassen, claimen ze een territorium dat ze fel zullen verdedigen tegen indringers, vooral tijdens de paartijd.

Leefgebied

Wasberen zijn oorspronkelijk inheems in Noord-Amerika, waar het te vinden is van Canada tot Panama. Ze bewonen een breed scala aan habitats, waaronder bossen, berggebieden, moerassen en stedelijke gebieden. Hun verspreidingsgebied omvat zowel kust- als binnenlandse regio's.

Hun voorkeur gaat uit naar gebieden met veel vegetatie en toegang tot water. Ze hebben een bijzondere voorliefde voor gemengde of loofbossen, vooral die met een overvloed aan holen waar ze kunnen schuilen en nestelen. Deze holen kunnen zich bevinden in holle bomen, rotsspleten of zelfs ondergronds.

In de afgelopen decennia is hun bereik echter aanzienlijk uitgebreid door menselijk ingrijpen. Ze zijn geïntroduceerd in verschillende andere delen van de wereld, waaronder Europa en Japan. In deze nieuwe omgevingen hebben ze zich goed aangepast en vaak snel vermenigvuldigd, wat soms leidt tot conflicten met lokale mensen en ecosystemen.

In stedelijke en voorstedelijke gebieden profiteren ze van de overvloedige voedselbronnen die beschikbaar zijn in vuilnisbakken en huisdiervoer. Dit heeft ertoe geleid dat ze vaak worden gezien in steden en dorpen, evenals in meer landelijke gebieden.

Ondanks hun vermogen om zich aan verschillende omstandigheden aan te passen, zijn ze nog steeds afhankelijk van bepaalde kernbehoeften - waaronder voedsel, water en veilige schuilplaatsen - om te overleven en zich voort te planten. Deze behoeften zijn een belangrijke bepalende factor voor hun leefgebied en verspreidingsgebied.

Populatiecijfer & Beschermingsstatus

Het exacte populatiecijfer van de wasbeer is niet bekend, maar het wordt over het algemeen beschouwd als een veelvoorkomende soort met een wijdverbreide verspreiding. Ze zijn te vinden in verschillende habitats in heel Noord-Amerika, en menselijke activiteiten hebben hun verspreiding verder vergroot naar andere delen van de wereld, zoals Europa en Japan.

Hun beschermingsstatus wordt momenteel geclassificeerd als 'Least Concern' of 'Niet bedreigd (veilig)' door de International Union for Conservation of Nature (IUCN). Dit betekent dat er geen onmiddellijke bedreiging is voor de totale populatie van deze soort.

Hoewel de soort als geheel niet in gevaar is, kunnen individuele populaties wel onder druk staan door factoren zoals verlies van habitat, ziekten en conflict met mensen. In sommige gebieden kunnen ze ook worden bejaagd of gevangen voor hun pels.

Ondanks hun overvloed kunnen deze dieren wel profiteren van bepaalde beschermingsmaatregelen, vooral in stedelijke en voorstedelijke gebieden. Denk hierbij bijvoorbeeld aan educatieprogramma's om mensen te informeren over hoe ze conflicten met deze dieren kunnen vermijden of minimaliseren, evenals wetten of regelgeving om te voorkomen dat ze onnodig worden gedood of mishandeld.

Daarnaast is er ook aandacht voor het belang van gezonde natuurlijke habitats voor deze dieren. Ondanks hun vermogen om zich aan te passen aan menselijke omgevingen, hangt hun welzijn nog steeds af van toegang tot voldoende voedsel en schuilplaatsen, evenals de mogelijkheid om zich voort te planten en hun jongen op te voeden in een veilige omgeving.

Communiceren: geluid van een Wasbeer

Wasberen communiceren op verschillende manieren, waarbij geluid een essentieel onderdeel vormt. Ze produceren een breed scala aan geluiden die vergelijkbaar zijn met die van andere dieren en vogels. Deze geluiden zijn erg divers en kunnen variëren van grommen, sissen, schreeuwen tot blaffen, afhankelijk van de situatie.

Er zijn ongeveer 200 verschillende geluiden geïdentificeerd bij wasberen. Ze gebruiken deze om hun emoties en intenties te communiceren met andere wasberen. Dit kan gaan over het aangeven van territoriumgrenzen, het uitdrukken van agressie of angst, het uiten van honger of zelfs het lokken van een partner tijdens de paartijd.

De gromgeluiden worden vaak geassocieerd met dreiging of agressie, terwijl krijsende of jankende geluiden doorgaans wijzen op pijn of angst. Hoge piepende geluiden kunnen duiden op opwinding of enthousiasme.

Naast vocale communicatie maken wasberen ook gebruik van lichaamstaal om te communiceren. De positie en bewegingen van hun staart, oren en lichaam kunnen helpen bij het uitdrukken van hun gemoedstoestand.

De meest unieke vorm van communicatie bij wasberen misschien wel hun tastzin. Wasberen hebben zeer gevoelige voorpoten waarmee ze objecten nauwkeurig kunnen voelen en bewegen. Hierdoor kunnen ze complexe taken uitvoeren zoals het openmaken van verpakkingen en het losdraaien van deksels. Deze tastzin wordt vaak ingezet bij het zoeken naar voedsel, maar speelt ook een rol in sociale interacties.

Hoewel wasberen solitaire dieren zijn, communiceren ze dus op vele manieren met soortgenoten en hun omgeving. Het is een combinatie van vocale signalen, lichaamstaal en tactiele signalen die hen helpt te overleven en te gedijen in hun natuurlijke habitat.

Wasbeer in gevangenschap

Twee wasberen in een boom — Dierentuinen moeten wasberen van water voorzien om hun voedsel te wassen.

Het houden van een wasbeer in gevangenschap is een uitdaging die niet lichtvaardig moet worden opgenomen. Deze dieren hebben specifieke zorg- en onderhoudsbehoeften die hen onderscheiden van conventionele huisdieren.

Een belangrijk aspect om te benadrukken is de aanzienlijke ruimtebehoefte van wasberen. Ze zijn actieve en nieuwsgierige dieren die veel bewegingsruimte nodig hebben. Daarnaast hebben ze een sterk ontwikkeld klimvermogen, dus hun verblijf moet voorzien zijn van voldoende klimmogelijkheden.

Wasberen in gevangenschap vereisen een uitgebalanceerd dieet dat rijk is aan fruit, groenten en eiwitten om gezond te blijven. Een onevenwichtig dieet kan leiden tot obesitas en andere gerelateerde gezondheidsproblemen.

Qua gedrag zijn wasberen buitengewoon intelligent en nieuwsgierig. Ze hebben veel mentale stimulatie nodig, dus verrijking in hun verblijf is cruciaal. Dit kan bestaan uit speelgoed, puzzels of andere objecten waarmee ze kunnen interacteren.

Het zijn nachtdieren, wat betekent dat ze het meest actief zijn tijdens de nacht. Hier moet rekening mee gehouden worden bij het inrichten van hun dagelijkse routine.

Daarnaast is het belangrijk te vermelden dat wasberen potentieel agressief kunnen worden als ze zich bedreigd voelen of als hun territorium wordt betreden. Dit gedrag kan toenemen tijdens het broedseizoen. Het kan een uitdaging zijn om dit gedrag te managen, vooral als ze in nauw contact met mensen worden gehouden.

Een ander belangrijk punt is dat wasberen vatbaar zijn voor bepaalde ziekten die overdraagbaar kunnen zijn op mensen en andere dieren, waaronder hondsdolheid en verschillende parasitaire infecties. Regelmatige veterinaire zorg is essentieel om hun gezondheid te waarborgen en eventuele risico's te beheersen.

Kortom, het houden van een wasbeer in gevangenschap vereist aanzienlijke kennis, ervaring en middelen. Ze hebben uitgebreide zorg nodig, inclusief een geschikt dieet, voldoende beweging en mentale stimulatie, evenals gepaste veterinaire zorg om gezond en gelukkig te blijven.

Wasbeer Veelgestelde Vragen

Wat eten wasberen in het wild?

Wasberen zijn omnivoren en hebben een gevarieerd dieet. Ze eten zowel plantaardig als dierlijk voedsel, waaronder fruit, noten, zaden, insecten, eieren, kleine zoogdieren en amfibieën.

Zijn wasberen nachtdieren?

Ja, wasberen zijn nachtdieren. Ze zijn het meest actief tijdens de nacht, hoewel ze soms ook overdag actief kunnen zijn.

Hoe lang leven wasberen?

In het wild leven wasberen gemiddeld 2 tot 3 jaar. In gevangenschap kunnen ze tot 20 jaar oud worden.

Waar komen wasberen oorspronkelijk vandaan?

Wasberen zijn oorspronkelijk afkomstig uit Noord-Amerika. Ze hebben zich echter verspreid naar andere delen van de wereld, waaronder Europa en Japan.

Zijn wasberen gevaarlijk voor mensen?

Hoewel wasberen over het algemeen geen directe bedreiging vormen voor mensen, kunnen ze agressief worden als ze zich bedreigd voelen. Bovendien kunnen ze ziekten bij zich dragen die overdraagbaar zijn op mensen.

Zijn wasberen slimme dieren?

Ja, wasberen staan bekend om hun intelligentie. Ze hebben een uitstekend probleemoplossend vermogen en zijn in staat om complexe taken uit te voeren.

Kunnen wasberen als huisdier gehouden worden?

Hoewel het technisch mogelijk is om een wasbeer als huisdier te houden, wordt dit over het algemeen afgeraden vanwege hun complexe zorgbehoeften en potentieel agressief gedrag.

Wat zijn de natuurlijke vijanden van de wasbeer?

De natuurlijke vijanden van de wasbeer zijn onder andere coyotes, wolven, poema's en grote roofvogels. In stedelijke gebieden kunnen auto's en honden ook een bedreiging vormen.

Hoe communiceren wasberen?

Wasberen communiceren via een combinatie van vocale geluiden, lichaamstaal en tactiele signalen. Ze hebben een breed scala aan geluiden die ze gebruiken om verschillende emoties en intenties uit te drukken.

Hoe snel kunnen wasberen rennen?

Wasberen kunnen snelheden bereiken tot 24 kilometer per uur wanneer ze rennen.