Inhoudsopgave

Classificatie Weetjes Wetenschappelijke naam Uiterlijk Gedrag & Relatie met mensen Dieet Roofieren & andere Bedreigingen Leefgebied Populatie Communiceren Gevangenschap Veelgestelde vragen

Wolf

Te vinden in: Afrika, Azië, Centraal-Amerika, Eurazië, Europa, Noord-Amerika, Zuid-Amerika

Canis lupus

De wolf, ook bekend onder de wetenschappelijke naam Canis Lupus, is een groot roofdier uit de familie van de hondachtigen. Wolven zijn sociale dieren die in groepen genaamd roedels leven. Een roedel bestaat vaak uit een volwassen paar en hun nakomelingen van verschillende jaargangen. De omvang van een roedel kan aanzienlijk variëren, van een gezinseenheid van ongeveer 5 leden tot groepen van meer dan 30 wolven.

Wolven staan bekend om hun geblaf, gehuil en gejank, dat gebruikt wordt voor communicatie, bijvoorbeeld om hun territorium af te bakenen, om te roepen of om andere wolven naar een bepaalde locatie te lokken. Ze hebben een enorm verspreidingsgebied dat een groot deel van het noordelijk halfrond omvat, van de Arctische toendra tot Noord-Afrika, het Midden-Oosten, India, China, Mongolië, tot aan Noord-Amerika en Mexico.

Wolven zijn alleseters en hun dieet varieert afhankelijk van wat er beschikbaar is in het gebied waar ze leven. Ze eten een breed scala aan prooien, van grote hoefdieren (zoals herten en elanden) tot kleinere dieren (zoals konijnen en knaagdieren) en, indien beschikbaar, ook vis en vogels.

Een interessant feit over wolven is dat ze langdurige paarbanden vormen. Wanneer een wolf een partner vindt, blijven ze meestal hun hele leven samen.

Wolven hebben grote lichamen (sommige kunnen tot 65 kilo wegen), krachtige kaken, scherpe tanden en klauwen, en een dikke vacht die hen beschermt tegen koude temperaturen. De vachtkleur varieert over het gehele spectrum, van bijna geheel wit tot bijna geheel zwart, en allerlei tinten grijs, bruin, en romig daartussen.

Ondanks dat ze vaak als gevaarlijke dieren worden beschouwd in volksgeloof en mythen, zijn aanvallen op mensen zeer zeldzaam. De meeste wolven zijn over het algemeen schuw en vermijden contact met mensen.

Wolf taxonomische indeling

Rijk: Animalia (Dieren)
Stam: Chordata (Chordadieren)
Klasse: Mammalia (Zoogdieren)
Orde: Carnivora (Roofdieren)
Familie: Canidae (Hondachtigen)
Geslacht: Canis
Wetenschappelijke naam: Canis lupus

Wolf weetjes: 11 leuke feitjes

Wolven leven, jagen en reizen in roedels, bestaande uit gemiddeld 7 tot 8 dieren.
De grootte van een wolvenroedel hangt sterk af van de overvloed aan voedsel en de beschikbaarheid aan territorium. Ze kunnen uit tot wel 30 individuen bestaan.
De grijze wolf, de meest voorkomende wolvensoort, heeft een gewicht dat varieert tussen de 20 en de 80 kilogram.
Het territorium van een wolvenroedel kan variëren van 130 vierkante kilometer tot meer dan 6000 vierkante kilometer, afhankelijk van de hoeveelheid beschikbaar voedsel.
Wolven kunnen in het wild tot 13 jaar oud worden, maar de gemiddelde levensduur is meestal 6 tot 8 jaar.
Ondanks hun wilde aard, blijken wolven ongelooflijk intelligent en emotionele dieren te zijn. Ze hebben verschillende zichtbare emotionele uitdrukkingen.
In de roedelhiërarchie worden de twee sterkste en slimste wolven geïdentificeerd als het alfa-mannetje en het alfa-vrouwtje. Deze twee dieren leiden het roedel en zijn meestal de enige leden die nakomelingen produceren.
Wolven hebben een ongelooflijk goed gehoor, ze kunnen het geluid van een blad dat tot 10 kilometer ver weg valt horen.
Een wolf kan bijna 80 kilometer per dag afleggen op zoek naar voedsel.
De wolf heeft een bijzonder sterk gebit. Met hun scherpe kiezen en een bijtkracht die twee keer zo sterk is als die van de grootste huishonden, kunnen ze vrijwel elk soort bot kraken.
Ze staan bekend om hun iconische gehuil, dat dient als een vorm van communicatie binnen de roedel. Het kan gebruikt worden om anderen te lokaliseren, territoriale claims te signaleren of om sociale banden binnen de groep te versterken.

Wetenschappelijke naam

De wetenschappelijke naam voor de wolf is Canis lupus. Deze naam wordt ingedeeld volgens het binaire nomenclatuursysteem, dat door Carolus Linnaeus in de 18e eeuw is ontwikkeld voor het classificeren en categoriseren van planten en dieren. In het Latijn betekent "Canis" hond en "lupus" betekent wolf.

Linnaeus koos Latijn voor deze classificatie om te zorgen voor consistentie, gezien het toen de taal van de wetenschap en geleerdheid was. Dit verzekert dat ongeacht welke taal men spreekt, de wetenschappelijke naam hetzelfde blijft en voor iedereen begrijpelijk is.

De keuze voor de specifieke woorden "Canis" en "lupus" geeft betekenis aan de soort. "Canis" verwijst naar de grotere groep hondenachtigen waar de wolf deel van uitmaakt, die ook andere soorten zoals de jakhals en coyote omvat. "Lupus" is specifiek gekozen voor de wolf vanwege zijn kenmerkende eigenschappen en unieke status binnen de Canis-familie.

Het is ook belangrijk op te merken dat er ondersoorten van de wolf zijn, zoals de Euraziatische wolf (Canis lupus lupus) of de Iberische wolf (Canis lupus signatus). Deze extra aanduidingen worden gebruikt om variatie binnen de soort aan te geven.

Uiterlijke kenmerken

De wolf is een groot roofdier uit de familie van de honden (Canidae). Qua afmetingen varieert de lichaamslengte van een wolf van 105 tot 160 centimeter, met een staart die een lengte kan bereiken van 29 tot 50 centimeter. Hun schouderhoogte varieert tussen de 65 en 85 centimeter. Het volwassen gewicht ligt meestal tussen de 20 en de 80 kilogram, maar er zijn meldingen van uitschieters tot boven de 100 kilogram.

Wolven hebben een krachtige bouw met een grote borstkas, een gedrongen nek en een stevige rug. Hun poten zijn lang en sterk, perfect voor het afleggen van grote afstanden. De voeten van een wolf zijn groot en breed, wat hen helpt om gemakkelijk door de sneeuw te lopen.

De vacht van een wolf is dik en pluizig en biedt een uitstekende bescherming tegen kou. De kleur van de vacht van een wolf varieert sterk; van bijna wit tot bijna zwart, en alle mogelijke tinten bruin en grijs daartussenin. De meeste wolven hebben een soort ‘verloop’ in hun vacht, met een donkere bovenkant die geleidelijk overgaat in een lichtere kleur aan de onderkant. De staart is meestal het dikst behaarde deel van het lichaam en is vaak donkerder aan het eind.

Het hoofd van een wolf is relatief groot met een breed voorhoofd, een lange snuit en sterke kaken. Wolven hebben grote, driehoekige oren die rechtop staan. Hun ogen zijn meestal geel, maar er zijn wolven met blauwe, groene, bruine, of zelfs oranje ogen. De gezichtsuitdrukking van een wolf kan zeer expressief zijn, met behulp van oorbewegingen, wenkbrauwposities, en lip- en tandposities om verschillende stemmingen en intenties te communiceren.

Gedrag & Relatie met mensen

Wolven staan bekend om hun complexe sociale structuur. Ze leven doorgaans in roedels en maken gebruik van een gedefinieerde hiërarchie waarin een alfa-mannetje en een alfa-vrouwtje de leiding hebben. Het gedrag van individuele wolf binnen de roedel varieert sterk afhankelijk van hun status in de hiërarchie. Wolven zijn erg territoriaal en gebruiken geurmarkeringen om hun grondgebied af te bakenen.

In de communicatie gebruiken wolven zowel vocale als non-verbale methoden. Ook het huilgedrag van wolven is zeer bekend. Echter, het idee dat ze huilen naar de maan is een mythe. Door te huilen kunnen wolven zowel met hun eigen roedel communiceren, als met andere roedels in de buurt. Huilen kan bijvoorbeeld dienen om de roedel te verzamelen, om hun territorium te markeren of om andere roedels van hun aanwezigheid op de hoogte te stellen.

Wolven hebben een langdurige en complexe relatie met mensen. In veel culturen en mythologieën spelen ze een prominente rol. Ze worden vaak ofwel gezien als symbolen van kracht en vrijheid, ofwel als angstaanjagende roofdieren. In de praktijk leidt de angst en het wantrouwen van mensen er vaak toe dat wolven worden bejaagd of verjaagd, vooral in gebieden waar ze in conflict komen met menselijke activiteiten, zoals veeteelt.

Hoewel wolven zelden op mensen jagen, kunnen ze wel gevaarlijk worden beschouwd als ze gewend raken aan menselijke aanwezigheid of als ze zich in het nauw gedreven voelen. Het is daarom altijd raadzaam om een respectvolle afstand te bewaren.

In recente jaren is er een toenemende erkenning van de rol van wolven in ecosystemen en wordt er meer moeite gedaan om conflicten tussen mensen en wolven te minimaliseren en waar mogelijk co-existentie te bevorderen. Ondanks dat wolven bedreigd worden, zijn er succesvolle herintroductie programma’s in verschillende delen van de wereld die erop gericht zijn de populaties te herstellen. Dit brengt echter ook uitdagingen met zich mee gezien de menselijke bebouwing en activiteit in vele gebieden waar de wolf traditioneel thuishoort.

Voeding: wat eet een Wolf?

Wolven zijn carnivoren, wat betekent dat hun dieet voornamelijk uit vlees bestaat. Hun voedselkeuzes variëren echter sterk, afhankelijk van wat er beschikbaar is in hun specifieke habitat.

Hoofdzakelijk jagen wolven op grotere hoefdieren zoals herten, elanden en bizons, maar ze zijn niet kieskeurig en zullen ook kleinere dieren eten, zoals konijnen, bevers en muizen wanneer grotere prooien niet beschikbaar zijn. De grootte en groepsgrootte van een wolvenroedel kan invloed hebben op het soort prooi dat ze kunnen vangen. Grotere roedels kunnen succesvol grotere en sterkere prooien zoals bizons of muskusossen aanvallen, terwijl kleinere groepen of solitaire wolven het vaak moeten doen met kleinere prooien.

Daarnaast zijn wolven opportunistische eters, wat betekent dat ze ook aas eten als ze de kans krijgen. Als er een karkas is van een dier dat door een ander roofdier is gedood of aan natuurlijke oorzaken is overleden, dan zal een wolf daar zeker op af komen.

Hoewel het dieet van een wolf voornamelijk uit vlees bestaat, eten ze ook planten. Bessen, fruit en gras worden soms geconsumeerd, voornamelijk voor hun voedingsstoffen en vezels.

Het dieet van een wolf varieert ook met het seizoen. In de winter, wanneer de voedselbronnen beperkt zijn, zijn wolven aangewezen op grotere prooien en aas, terwijl ze in de zomer een breder scala aan prooien kunnen consumeren dankzij de grotere beschikbaarheid aan voedsel.

Een volwassen wolf kan per keer tot 10 kilo vlees eten, hoewel dit afhankelijk is van de beschikbaarheid van voedsel. Wolven kunnen enkele dagen zonder eten, waarna ze een grote hoeveelheid voedsel kunnen consumeren als de mogelijkheid zich voordoet.

Roofieren & andere Bedreigingen

Wolven staan bekend als toppredatoren en hebben daarom weinig natuurlijke roofdieren. Echter, beren, met name grizzlyberen en bruine beren, kunnen soms een bedreiging vormen, vooral voor jonge wolven of zieke, oude leden van de roedel. Andere vormen van natuurlijke bedreigingen kunnen ook andere wolven omvatten, vooral tijdens territoriale geschillen tussen rivaliserende roedels.

Ondanks deze beperkte natuurlijke bedreigingen, blijven mensen de grootste bedreiging voor wolven. Wolven worden vaak bejaagd of vergiftigd door boeren die proberen hun vee te beschermen. Ook het verlies van hun natuurlijke habitat door ontbossing en stedelijke uitbreiding heeft een serieuze invloed op de wolvenpopulaties.

Daarnaast is er ook nog de bedreiging van ziektes. Ziekten zoals hondsdolheid, hondenziekte, hartwormen en parasitaire infecties kunnen ernstige gevolgen hebben voor wolven, vooral als zij in aanraking komen met gedomesticeerde honden die deze ziekten kunnen dragen.

Gelukkig worden er in veel landen inspanningen geleverd om de wolvenpopulaties te beschermen. Zo zijn er beschermingswetten ingevoerd, herintroductieprogramma's opgezet en voorlichtingscampagnes op touw gezet om het bewustzijn van de situatie van wolven te vergroten. Hoewel deze bedreigingen nog steeds aanwezig zijn, bieden deze inspanningen enige hoop op een veilige toekomst voor wolven.

Voortplanting, Levensduur en Levenscyclus

Wolven zijn sociale dieren die in roedels leven. Deze roedels bestaan meestal uit één dominant mannetje en één dominant vrouwtje, ook wel het alfa-paar genoemd, die de voortplanting binnen de roedel domineren.

De voortplanting bij wolven begint over het algemeen wanneer de dieren ongeveer twee jaar oud zijn. De draagtijd van een wolvin is ongeveer 63 dagen, een periode vergelijkbaar met die van een huishond. De paring vindt meestal plaats tussen februari en maart, en de jongen worden in de lente geboren, meestal in april of mei.

Wolventeefjes baren meestal tussen de vier en zes pups per worp, hoewel het aantal kan variëren afhankelijk van verschillende factoren, waaronder de leeftijd en gezondheid van de moeder, evenals de beschikbaarheid van voedsel.

Als de pups geboren zijn, blijven ze de eerste maanden in de veiligheid van een hol, onder de zorg van hun moeder en de rest van de roedel. De jongen worden in het begin gezoogd, maar beginnen na ongeveer vijf weken vast voedsel te eten. Na enkele maanden beginnen de jonge wolven hun roedel te vergezellen bij het jagen.

In termen van levensduur hebben wolven in het wild een gemiddelde levensverwachting van 6 tot 8 jaar. Echter, in beschermde omstandigheden zoals dierentuinen of reservaten, kunnen wolven wel tot 15 jaar oud worden.

Wat betreft de levenscyclus van een wolf, zal deze na de geboorte ongeveer twee jaar groeien tot hij volwassen is. Gedurende deze tijd zal de jonge wolf leren jagen en de hiërarchie van de roedel begrijpen. Eenmaal volwassen zal het dier deelnemen aan de jacht en andere roedelactiviteiten. Als de wolf eenmaal oud en zwak wordt, zal deze minder actief deelnemen aan de jacht. Uiteindelijk eindigt de levenscyclus van de wolf met de dood, die meestal het gevolg is van ouderdom of ziekte.

Leefgebied

Wolven hebben een zeer uitgebreid verspreidingsgebied en kunnen zich aanpassen aan verschillende soorten omgevingen. Ze komen voor in een verscheidenheid aan habitats, van de Arctische toendra tot bosrijke omgevingen en graslanden in Noord-Amerika, Europa, Azië en Noord-Afrika. Daarnaast zijn er ook populaties in het Midden-Oosten en India. Wolven zijn dus vrijwel overal op het noordelijk halfrond te vinden, behalve in tropische regio's.

Het leefgebied van wolven is vaak afhankelijk van de beschikbaarheid van prooidieren. Ze hebben een voorkeur voor grote, open ruimtes waar prooidieren zoals herten en elanden overvloedig aanwezig zijn. Maar wolven zijn ook bekend om hun vermogen om te overleven in gebieden waar menselijke activiteit aanwezig is, zolang er voldoende voedsel en ruimte is.

Het territorium van een wolvenroedel kan enorm variëren in grootte, afhankelijk van de hoeveelheid beschikbaar voedsel. De territoria kunnen variëren van minder dan 100 vierkante kilometer tot meer dan 5000 vierkante kilometer in gebieden waar voedsel schaars is. Wolven markeren hun territorium met hun geur door urine en uitwerpselen achter te laten.

Het is belangrijk op te merken dat de wereldwijde verdeling van wolven sterk is veranderd als gevolg van menselijke activiteit. In veel delen van de wereld zijn wolven uitgeroeid of hun aantallen zijn drastisch verminderd. Inspanningen voor het behoud van de wolvenpopulatie hebben echter bijgedragen aan de terugkeer van wolf populaties in sommige gebieden waar ze vroeger waren verdwenen.

Populatiecijfer & Beschermingsstatus

De totale wereldwijde populatie van wolven wordt geschat op ongeveer 200.000 tot 250.000 individuen. Dit varieert echter aanzienlijk per regio. De meeste wolven zijn te vinden in Rusland, Canada en Alaska, maar er zijn ook veel kleinere populaties in andere delen van de wereld.

Wat betreft de beschermingsstatus staat de wolf volgens de Rode Lijst van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) vermeld als 'Least Concern' of 'Niet bedreigd'. Dit betekent echter niet dat de wolf geen bedreigingen kent. Ondanks dat de wereldpopulatie als veilig wordt beschouwd, zijn er nog steeds gebieden waar de populaties van de wolf afnemen als gevolg van verlies van leefgebied, jacht en andere menselijke activiteiten.

In sommige landen is de wolf streng beschermd en zijn er herintroductie- en behoudsprogramma's om de populaties te helpen herstellen. Desondanks blijft het belangrijk om de populatie en het welzijn van wolven te volgen en te werken aan verdere beschermingsmaatregelen waar nodig.

Communiceren: geluid van een Wolf

Wolven zijn sociale dieren en hebben daarom een complexe manier van communiceren die bestaat uit geluid, lichaamstaal en geur. Ze hebben een breed scala aan vocalisaties, waaronder gehuil, geblaf, gegrom en gejank, die elk een specifieke betekenis en functie hebben.

Het gehuil van een wolf is een van de meest herkenbare en unieke geluiden in het dierenrijk. Dit dient meerdere functies, waaronder het oproepen van de roedel, het uiten van hun locatie, het binden van de groep, en soms wordt het gewoon gedaan als sociale interactie. Het gehuil kan kilometers ver reiken, wat helpt bij communicatie over lange afstanden. Uniek is dat elke wolf een eigen en unieke toon aanhoudt tijdens het gehuil, wat helpt bij identificatie.

Geblaf wordt meestal gebruikt als alarmgeluid of voor het waarschuwen tegen gevaar. Het wordt ook vaak gebruikt voor korte afstand communicatie tussen leden van de roedel.

Gegrom wordt vaak gebruikt om dominantie of agressie te tonen, vooral tijdens conflicten of bij voedselconcurrentie. Gejank wordt daarentegen geassocieerd met onderwerping, pijn of verdriet.

Lichaamstaal is een andere belangrijke vorm van communicatie bij wolven. Dit omvat gezichtsuitdrukkingen, houdingen en bewegingen. Een dominante wolf kan bijvoorbeeld een stijve houding aannemen met de oren naar voren en de staart omhoog, terwijl een onderdanige wolf zich klein maakt, de oren platlegt en de staart tussen de benen houdt.

Geur speelt ook een essentiële rol in de communicatie bij wolven. Ze gebruiken urine en uitwerpselen om hun territorium te markeren en informatie over zichzelf te delen, zoals hun gezondheid, seksuele status en dieet.

Samengevat gebruiken wolven een combinatie van geluid, lichaamstaal en geur om te communiceren, wat nodig is voor hun overleving en functioneren als een sociale groep.

Wolf in gevangenschap

Wolven in gevangenschap vereisen uitgebreide zorg en planning om ervoor te zorgen dat ze gezond en tevreden blijven. Het leefgebied moet ruim zijn en voldoende ruimte bieden voor fysieke activiteit. Daarnaast heeft een wolf in gevangenschap vaak onderdak nodig om zich tegen de elementen te beschermen.

Een intrigerend aspect van wolven is hun sociale structuur; ze leven in hierarchische groepen, ook bekend als roedels. In een gevangenschapssituatie is het belangrijk om deze sociale dynamiek te erkennen en te ondersteunen. Dit kan betekenen dat meerdere wolven samen worden gehouden, waarbij zorgvuldige aandacht wordt besteed aan de compatibiliteit van individuen om conflicten te minimaliseren.

Wolven eten een carnivoor dieet, dus hun voeding in gevangenschap moet uit vlees bestaan. Dit kan het geven van volledige karkassen van prooidieren omvatten, wat de natuurlijke voedingsgewoonten van wilde wolven nabootst. Ook moet er rekening worden gehouden met de hoeveelheid voedsel, een volwassen wolf kan tot wel 10 kilo vlees in één keer verteren. Toch wordt in gevangenschap vaak gekozen voor kleinere porties verspreid over meerdere dagen om gezondheidsproblemen te voorkomen.

Net als bij andere dieren, is ook het welzijn van de wolf belangrijk. Hoewel wolven fysiek sterk en veerkrachtig zijn, kunnen ze gevoelig zijn voor stress, verveling en frustratie in gevangenschap. Het is daarom essentieel om hen mentaal gestimuleerd en actief te houden. Dit kan worden bereikt door middel van omgevingsverrijking, bijvoorbeeld door het inzetten van speelgoed of uitdagende voerproblemen.

Tot slot, hoewel wolven in gevangenschap kunnen worden gehouden, hebben ze specifieke voeding, ruimte en sociale behoeften. Ze vereisen gespecialiseerde zorg en het voldoen aan deze behoeften kan zowel tijdrovend als kostbaar zijn.

Wolf Veelgestelde Vragen

Wat is de wetenschappelijke naam voor een wolf?

De wetenschappelijke naam voor een wolf is Canis lupus.

Hoe groot wordt een gemiddelde volwassen wolf?

Een volwassen wolf kan een lengte van 1 tot 1,5 meter bereiken, inclusief de staart. Ze kunnen een hoogte van 80 tot 85 cm tot de schouders hebben.

Wat is het gewicht van een volwassen wolf?

Het gewicht van een volwassen wolf varieert, maar ligt doorgaans tussen de 30 en 80 kg.

Wat is de levensverwachting van een wolf in het wild?

De levensverwachting van een wolf in het wild is tussen de 6 en 8 jaar. Echter, in beschermde omstandigheden zoals in dierentuinen, kunnen ze tot 15 jaar leven.

Wat is het favoriete voedsel van een wolf?

Wolven zijn carnivoren en hun voedsel bestaat voornamelijk uit herten, elanden en andere grote hoefdieren, maar ze zullen ook kleinere dieren zoals konijnen en bevers eten.

Leven wolven solitair of in groepen?

Wolven zijn sociale dieren en leven doorgaans in groepen genaamd roedels. Een roedel bestaat uit een alfa-mannetjes en alfa-vrouwtjes wolf, hun nakomelingen en andere subvolwassen wolven.

Hoe communiceren wolven met elkaar?

Wolven communiceren op verschillende manieren. Ze gebruiken lichaamstaal,, grommen en blaffen. Ze zijn ook welbekend om hun huil, die ze gebruiken om hun locatie te communiceren aan andere leden van de roedel, of om te communiceren met andere roedels.

Zijn wolven gevaarlijk voor mensen?

Hoewel wolven krachtige roofdieren zijn, vormen ze over het algemeen weinig gevaar voor mensen. Wolven vermijden meestal menselijk contact. Incidenten waarbij wolven mensen aanvallen zijn zeldzaam, maar ze kunnen plaatsvinden wanneer de wolf ziek is of zich bedreigd voelt.

Wat is de voortplantingscyclus van een wolf?

De voortplantingscyclus van een wolf begint in de winter, wanneer wolven elkaar de hof maken en paren. Na een draagtijd van ongeveer 63 dagen, brengt de vrouwelijke wolf in het voorjaar een nest pups ter wereld. De pups worden blind en hulpeloos geboren, maar groeien snel op, en beginnen na 6-8 weken vast voedsel te eten.

Hoe ver kan een wolf lopen in een dag?

Wolven kunnen aanzienlijke afstanden afleggen tijdens het zoeken naar voedsel. Het is niet ongewoon voor een wolf om tot 30 kilometer per dag te lopen, en in extreme gevallen kunnen ze zelfs tot 70 kilometer afleggen.

Zijn wolven bedreigde diersoorten?

De status van de wolf varieert per regio. In sommige gebieden, zoals Noord-Amerika, zijn populaties herstellende en worden wolven niet als bedreigd beschouwd. In andere gebieden, zoals in delen van Europa en Azië, worden wolven nog steeds als bedreigde of kwetsbare diersoorten beschouwd.

Waarom huilen wolven naar de maan?

Hoewel het een populair beeld is, huilen wolven eigenlijk niet naar de maan. Wolven houden hun kop omhoog terwijl ze huilen om het geluid beter te verspreiden. Dit gedrag is eenvoudigweg beter zichtbaar als het gebeurt op een nacht met volle maan.