Inhoudsopgave

Classificatie Weetjes Wetenschappelijke naam Uiterlijk Gedrag & Relatie met mensen Dieet Roofieren & andere Bedreigingen Leefgebied Populatie Communiceren Gevangenschap Veelgestelde vragen

Ekster

Te vinden in: Afrika, Azië, Eurazië, Europa, Oceanië

Pica Pica

De ekster is een fascinerende vogel, bekend om zijn schitterende zwart-witte verenkleed en lange staart. Deze vogel komt voor in Europa, Azië en Noord-Afrika. Ze zijn ook wijdverspreid in het grootste deel van Australië.

Eksters zijn ongeveer 40 tot 50 centimeter groot, inclusief de lange staart. Het gewicht van een volwassen vogel varieert meestal tussen de 200 en 250 gram. Ze hebben een breed scala aan vocalisaties, en worden beschouwd als een van de intelligentste vogels.

Deze vogels zijn omnivoor en hun dieet omvat onder meer insecten, muizen, eieren, jonge vogels, bessen en fruit. Eksters staan bekend om hun nieuwsgierige aard, waarbij ze vaak menselijke activiteit observeren en daardoor vaak leven in nabijheid van menselijke bewoning.

Eksters bouwen grote, koepelvormige nesten in bomen, die ze vaak versterken met modder. Het vrouwtje legt 5 tot 8 eieren, die worden uitgebroed in ongeveer 21 tot 22 dagen. De jongen blijven ongeveer 24 tot 29 dagen in het nest voordat ze uitvliegen.

Er zijn veel legendes en bijgeloven over eksters in verschillende culturen, vaak geassocieerd met diefstal vanwege hun neiging om glanzende objecten te verzamelen.

Ekster taxonomische indeling

Rijk: Animalia (Dieren)
Stam: Chordata (Chordadieren)
Klasse: Aves (Vogels)
Orde: Passeriformes (Zangvogels)
Familie: Corvidae (Kraaien)
Geslacht: Pica
Wetenschappelijke naam: Pica Pica

Ekster weetjes: 10 leuke feitjes

Eksters zijn bekend om hun intelligentie en aanpassingsvermogen.
In tegenstelling tot veel andere vogels, blijven eksters het hele jaar door in hun territorium.
Ze zijn in staat om zichzelf te herkennen in een spiegel, een kenmerk dat slechts enkele dieren delen.
Eksters hebben een zeer gevarieerd dieet; ze eten bijna alles, inclusief insecten, kleine dieren, zaden en afval.
Het nest van een ekster is een groot en ingewikkeld bouwwerk dat soms meer dan een meter breed kan zijn.
Hoewel het algemeen wordt aangenomen dat eksters worden aangetrokken door glanzende objecten, is er weinig wetenschappelijk bewijs om deze bewering te ondersteunen.
Eksters kunnen hun eigen voedselvoorraden verbergen en bewaren voor later gebruik, wat aantoont dat ze een goed geheugen hebben.
Eksters communiceren met elkaar via een reeks van roepgeluiden, waaronder schreeuwen, piepen en trillen.
Onderzoek heeft aangetoond dat eksters in staat zijn om complexe problemen op te lossen, wat nogmaals hun intelligentie aantoont.
In sommige culturen worden eksters beschouwd als brengers van geluk, terwijl ze in andere culturen worden gezien als een slecht voorteken.

Wetenschappelijke naam

De wetenschappelijke naam voor de ekster is Pica pica. Deze naam wordt direct afgeleid van de Latijnse benaming voor ekster. De Latijnse term 'pica' staat in het algemeen bekend om zijn connectie met eetgewoontes of verlangens, dit refereert naar het veelzijdige dieet van de ekster.

Pica pica behoort tot de familie corvidae, net als kraaien en raven, en we zien dan ook enige overeenkomsten in gedrag en karakteristieken. Veel leden van deze familie zijn bekend om hun intelligentie en aanpassingsvermogen, wat terug te zien is bij de ekster.

Het gebruik van Latijnse of Griekse namen in het classificeren van dieren is een wereldwijd geaccepteerde standaard, opgezet door Carl Linnaeus in de 18e eeuw. Het helpt bij het identificeren en groeperen van dieren, ongeacht taalbarrières, en is een essentieel onderdeel van de wetenschappelijke studie van dieren. De wetenschappelijke naam geeft meestal enige informatie over het dier zijn fysieke kenmerken, gedrag, of de plek waar het voor het eerst werd ontdekt.

In het geval van de Pica pica bevat de naam geen aanduiding naar het leefgebied of specifieke fysieke kenmerken, maar is meer een weerspiegeling van zijn dieet en gedrag.

Uiterlijke kenmerken

De ekster is een opvallend gekleurde vogel die herkenbaar is aan zijn zwart-witte verenkleed en lange, golvende staart. De kop, borst en schouders van de ekster zijn glanzend zwart met een groenblauwe glans bij goed licht. De buik en de flanken zijn daarentegen spierwit.

Een ander kenmerk van de ekster is de glanzend blauw-groene band over de vleugels en de zwarte staart welke goed te zien zijn tijdens het vliegen. Het verenkleed van de ekster is dus overwegend zwart en wit, maar door de iriserende eigenschappen van de veren kunnen ook kleuren als groen, paars en blauw in het verenkleed te zien zijn.

De snavel en de poten van de vogel zijn ook zwart. De ekster heeft een relatief grote, rechte snavel, die sterk en puntig is.

Wat betreft formaat is de ekster een medium tot grote soort binnen de kraaienfamilie, het lichaam is ongeveer 40 tot 45 cm lang, waarvan de helft ingenomen wordt door de lange staart. Het gewicht van een volwassen ekster varieert tussen de 200 en 250 gram.

Bovendien heeft het verenkleed van de ekster weinig variatie tussen de seksen, waardoor mannelijke en vrouwelijke eksters moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn op basis van uiterlijk.

Gedrag & Relatie met mensen

Eksters staan bekend om hun intelligentie en sociale gedrag. Deze vogels communiceren met elkaar door middel van geluiden en lichaamstaal, en ze zijn ook in staat om complexe taken uit te voeren, zoals het gebruik van gereedschap. Eksters leven in groepen of paren, en hun sociale structuur is hiërarchisch georganiseerd.

Wat betreft hun gedrag tegenover mensen kunnen eksters heel verschillend reageren. Met de juiste gewoonte kunnen ze gewend raken aan de aanwezigheid van mensen en zelfs voedsel van ze aannemen, maar ze kunnen ook defensief en agressief worden als ze zich bedreigd voelen. Een bekend fenomeen is dat eksters glanzende objecten meenemen, maar dit gedrag komt eigenlijk zelden voor en is gebaseerd op individuele voorkeuren.

Hoewel het waar is dat eksters soms aanvallen tijdens het broedseizoen, doen ze dit meestal alleen als ze zich bedreigd voelen. Deze aanvallen zijn gericht op het afschrikken van de dreiging, niet op het toebrengen van schade. Desondanks kunnen deze acties angst en vijandigheid jegens eksters veroorzaken.

In sommige culturen worden eksters beschouwd als brengers van ongeluk, terwijl ze in andere worden gezien als symbolen van nieuwsgierigheid en intelligentie. Ondanks deze verschillende meningen is het duidelijk dat eksters, als ze met respect en begrip worden behandeld, boeiende en interessante buren kunnen zijn.

Voeding: wat eet een Ekster?

De ekster is een omnivoor en zijn dieet varieert sterk afhankelijk van het seizoen en de beschikbaarheid van voedselbronnen. Ze zijn voornamelijk insecteneters tijdens de lente en zomer, waarbij ze zich voeden met een breed scala aan insecten, waaronder kevers, rupsen, larven en spinnen.

Naast insecten, eten eksters ook andere kleine dieren. Dit kunnen kleine vogels en hun eieren of jongen zijn, evenals knaagdieren zoals muizen en ratten. Ze zijn ook bekend om het eten van reptielen en amfibieën wanneer ze beschikbaar zijn.

Tijdens de herfst en winter, wanneer er minder insecten en kleine dieren beschikbaar zijn, schakelen eksters over naar een plantaardig dieet. Ze eten een variëteit aan zaden, noten, bessen en fruit. Vaak zoeken ze naar eikels en andere noten die in de herfst vallen, en ze kunnen ook afval eten of voedsel stelen van andere vogels.

De ekster heeft ook de gewoonte om voedsel op te slaan voor later gebruik. Dit doen ze door hun voedsel in de grond te verstoppen, waar ze het later kunnen vinden door hun sterke geheugen. Dit betekent dat ze vaak meer voedsel verzamelen dan ze nodig hebben, als een soort verzekering voor wanneer voedsel schaars is.

Over het algemeen heeft de ekster een breed dieet dat zich aanpast aan de omstandigheden waarin hij zich bevindt. Dit maakt hen tot zeer veerkrachtige en flexibele dieren.

Roofieren & andere Bedreigingen

Eksters hebben diverse natuurlijke vijanden. Deze omvatten roofvogels zoals haviken en uilen, evenals katten en vossen. Jonge eksters zijn bijzonder kwetsbaar voor deze roofdieren. Toch kunnen volwassen vogels ook ten prooi vallen, vooral als ze gewond of ziek zijn.

Naast deze natuurlijke bedreigingen worden eksters ook bedreigd door menselijke activiteiten. Hoewel ze zich hebben aangepast aan leven in stedelijke en landelijke gebieden, leiden veranderingen in landgebruik, zoals ontbossing en stedelijke uitbreiding, tot verlies van habitat. Dit kan het voor eksters moeilijker maken om voedsel te vinden en veilige nestelplaatsen te vinden.

Een andere menselijke bedreiging is de jacht. In sommige gebieden worden eksters bejaagd vanwege hun vermeende negatieve impact op het aantal kleinere vogels. Onderzoek suggereert echter dat eksters over het algemeen geen significant effect hebben op de populaties van deze kleinere vogels.

Tenslotte kunnen ook ziektes en parasieten een bedreiging vormen voor de ekster. De vogelgriep en de West Nile Virus zijn enkele van de ziekten die de eksterpopulatie kunnen treffen.

Hoewel eksters niet beschouwd worden als bedreigde soorten, kunnen deze factoren een impact hebben op hun populatie. Monitoring en beschermingsmaatregelen kunnen helpen om ervoor te zorgen dat eksters blijven gedijen.

Voortplanting, Levensduur en Levenscyclus

De ekster is een fascinerend dier, vooral als het om zijn voortplanting, levensduur en levenscyclus gaat.

Het voortplantingsproces van de ekster begint gewoonlijk in het vroege voorjaar, meestal rond maart of april. Mannelijke eksters maken een nest in een hoge boom, vaak dicht bij de stam voor bescherming tegen roofdieren. Wanneer een vrouwelijke ekster het nest goedkeurt, zal ze het mannetje bijstaan in het verder ontwikkelen van het nest door het toevoegen van modder en gras om een veilige en comfortabele omgeving te creëren om eieren te leggen.

Het vrouwtje legt meestal tussen de 5 en 7 eieren, hoewel het aantal kan variëren. Deze eieren zijn meestal groen of blauw met bruine vlekken. Ze broedt deze uit in een periode van ongeveer 16 tot 21 dagen, terwijl het mannetje voor voedsel en bescherming zorgt.

Wanneer de kuikens uitkomen, zijn ze volledig afhankelijk van hun ouders voor voedsel en bescherming. Rond de leeftijd van één maand beginnen de jonge eksters gewoonlijk te vliegen.

De levensduur van de ekster is gemiddeld ongeveer 5 jaar, hoewel sommige individuen wel 20 jaar kunnen worden in ideale omstandigheden. Predatie, ziekte en verstedelijking zijn enkele factoren die de levensduur van deze vogel kunnen verminderen.

In termen van de levenscyclus, kunnen we de ekster verdelen in verschillende stadia: ei, kuiken, volwassene en ouderdom. Na het bereiken van de volwassenheid rond de leeftijd van één jaar, kunnen eksters beginnen met het proces van het zoeken naar een partner en het bouwen van een nest, waarna de cyclus opnieuw begint.

Leefgebied

Eksters zijn over een groot deel van de aarde verspreid en leven in uiteenlopende habitats. Je vindt deze vogels overal in Europa en in delen van Azië en Noord-Afrika. Bovendien dringen ze langzaam maar zeker ook het noorden van Amerika binnen. Eksters kiezen vooral voor open en halfopen landschappen met wat bomen of grote struiken, omdat ze houden van het overzicht en graag een veilige schuilplaats hebben.

Ze komen voor in bossen, boomgaarden, parken, tuinen, langs wegen, in heggen en zelfs in steden, zolang er maar genoeg bomen of grote struiken aanwezig zijn. Eksters bouwen hun nest het liefst op een veilige plaats hoog in de bomen. Deze vogels zijn in staat zich aan te passen aan verschillende klimaten en omstandigheden, wat hen zeer veerkrachtig maakt en bijdraagt tot hun brede verspreiding.

Hoewel ze vroeger voornamelijk in landelijke gebieden te vinden waren, hebben eksters zich nu ook gevestigd in stedelijke en voorstedelijke omgevingen, waar ze toegang hebben tot overvloedig voedsel en minder natuurlijke vijanden.

Populatiecijfer & Beschermingsstatus

De ekster heeft een wereldwijde populatie geschat op ongeveer 31 miljoen volwassen individuen. In Europa, dat ongeveer 25-49% van de wereldwijde reikwijdte vertegenwoordigt, werd de populatietrend in het begin van de 21e eeuw als stabiel beschouwd. Wat betreft de beschermingsstatus, volgens de Internationale Unie voor het Behoud van de Natuur (IUCN), valt de ekster in de categorie 'Niet bedreigd (veilig)'. Dit betekent dat het momenteel niet in gevaar is en de kans op uitsterven niet groot is, mits de huidige omstandigheden gehandhaafd blijven.

Communiceren: geluid van een Ekster

Eksters zijn heel vocale vogels en ze hebben een breed scala aan geluiden die ze kunnen produceren. Ze fluiten, kwetteren, krassen en kunnen zelfs menselijke stemmen en andere geluiden uit hun omgeving nabootsen. Eksters gebruiken deze geluiden om met elkaar te communiceren, om hun partners te roepen, om indringers te waarschuwen en om hun territorium af te bakenen.

Een ander belangrijk aspect van ekstercommunicatie is hun fysieke gedrag. Ze kunnen hun veren opzetten en hun vleugels en staart op verschillende manieren gebruiken om boodschappen te sturen. Een opgezette staart kan bijvoorbeeld duiden op opwinding of woede, terwijl een langzaam op en neer bewegende staart kan duiden op nervositeit of onderwerping.

Ook het gedrag van de snavel speelt een rol in de communicatie van eksters. Ze kunnen hun snavel openen en sluiten om verschillende stemmingen te laten zien, zoals agressie of angst. Het tikken van de snavel op objecten is een ander gedrag dat wordt gebruikt voor communicatie, en wordt meestal geassocieerd met het zoeken naar voedsel of het markeren van territorium.

Over het algemeen is de communicatie van eksters zeer complex en omvat zowel verbale als non-verbale elementen. Ze hebben verschillende manieren om met hun soortgenoten en andere dieren te communiceren, wat hen tot een van de meest sociale vogelsoorten maakt.

Ekster in gevangenschap

Eksters kunnen in gevangenschap worden gehouden, maar dit vereist wel een specifieke zorg en aandacht. Ze zijn intelligent, nieuwsgierig en uiterst sociaal, eigenschappen die tot uiting komen in hun gedrag en behoeften. Eksters hebben ruime behuizing nodig, minimaal 4 meter lang, 2 meter breed en 2 meter hoog.

Het hok dient uitgerust te zijn met een verscheidenheid aan stimulerende speeltjes, zoals spiegels, glanzende voorwerpen en puzzeldoosjes, om hun geest bezig te houden en verveling tegen te gaan. Omdat ze van nature sociaal zijn, kunnen ze zich eenzaam of verveeld voelen als ze alleen worden gehouden. Het is dus het beste om ze in paren of groepen te houden.

Wat betreft voeding, hebben zij een gevarieerd dieet nodig. Dit bestaat uit een mix van granen, fruit, groenten en vlees. In gevangenschap gevoerde eksters kunnen ook industrieel geproduceerd vogelvoer eten, maar vers voedsel als fruit en groenten mag niet ontbreken.

In tegenstelling tot wat men zou denken, kunnen eksters in gevangenschap een hoge levensverwachting hebben en kunnen ze tot 20 jaar of ouder leven. Hoewel ze ook gezondheidsproblemen kunnen ondervinden, kunnen veel hiervan worden voorkomen of behandeld door een dierenarts die gespecialiseerd is in het behandelen van vogels.

Het is ook belangrijk op te merken dat het in veel landen illegaal is om wilde eksters in gevangenschap te houden zonder de juiste vergunningen. Het is altijd het beste om eerst te controleren of dit is toegestaan in uw locale wetgeving.

Een ding is zeker: het is een grote verantwoordelijkheid om een ekster te houden in gevangenschap. Maar met de juiste zorg en voorzieningen zijn ze in staat om in gevangenschap een volwaardig en verrijkend leven te leiden.

Ekster Veelgestelde Vragen

Wat eet een ekster?

Eksters zijn omnivoren die een breed scala aan voedsel eten. Hun dieet bestaat uit insecten, kleine dieren zoals knaagdieren en vogels, zaden, fruit en zelfs afval.

Hoe groot wordt een ekster?

Een volwassen ekster kan tussen de 38 en 44 centimeter groot worden, inclusief de lange staart. Ze hebben een spanwijdte van 45 tot 50 centimeter.

Hoe lang leeft een ekster?

Eksters kunnen behoorlijk oud worden voor een vogel. In het wild leven ze meestal tussen de 5 en 10 jaar, maar ze kunnen in ideale omstandigheden wel 20 jaar oud worden.

Waar leeft de ekster?

Eksters zijn zeer aanpasbare vogels die op verschillende plaatsen kunnen leven. Ze komen veel voor in Europa, Azië en Noord-Afrika. In Nederland vind je ze vaak in bossen, parken en zelfs in steden.

Wat is de voortplantingsperiode van de ekster?

De voortplantingsperiode van de ekster vindt plaats in het voorjaar, meestal van maart tot juli. In deze periode bouwen ze nesten, leggen eieren en broeden ze uit.

Hoeveel eieren legt een ekster?

Een ekster legt meestal tussen de 5 en 8 eieren in een keer. Deze zijn meestal lichtblauw of lichtgroen met bruine vlekjes.

Is een ekster een bedreigde diersoort?

Nee, de ekster wordt niet als een bedreigde diersoort beschouwd. Ze zijn over het algemeen overvloedig en wijdverspreid, hoewel hun aantallen in sommige gebieden kunnen fluctueren.

Zijn eksters agressief?

Eksters kunnen territoriaal en beschermend als het gaat om hun nesten. Ze kunnen agressief reageren op mogelijke bedreigingen, inclusief mensen die te dichtbij komen.

Zijn eksters intelligente dieren?

Ja, eksters staan bekend als zeer intelligente vogels. Ze hebben aangetoond dat ze probleemoplossende vaardigheden hebben en ze kunnen zich zelfs herkennen in een spiegel, wat slechts weinig dieren kunnen.

Kan een ekster als huisdier worden gehouden?

Het is over het algemeen niet aan te raden om een ekster als huisdier te houden. Ze hebben veel ruimte nodig om te vliegen en hebben een gespecialiseerd dieet. Bovendien is het in veel landen, waaronder Nederland, illegaal om een ekster als huisdier te houden zonder passende vergunningen.