Inhoudsopgave

Classificatie Weetjes Wetenschappelijke naam Uiterlijk Gedrag & Relatie met mensen Dieet Roofieren & andere Bedreigingen Leefgebied Populatie Communiceren Gevangenschap Veelgestelde vragen

Capibara

Te vinden in: Zuid-Amerika

Hydrochoerus hydrochaeris

De Capibara, ook bekend als het grootste knaagdier ter wereld, is een inheems dier van Zuid-Amerika. Deze dieren kunnen een gewicht bereiken van 35 tot zelfs 65 kilogram en een lichaamslengte van ongeveer 100 cm tot 130 cm, exclusief de staart. De staart is een opmerkelijk kenmerk van Capibara's, omdat deze vrij kort is en vaak over het hoofd wordt gezien.

Capibara's hebben een dikke, ruwe vacht die varieert van bruin tot grijs. Hun poten zijn enigszins kort voor hun grote lichaam, wat hen uitstekende zwemmers maakt. Zo goed zelfs, dat ze tot vijf minuten onder water kunnen blijven om aan roofdieren te ontsnappen.

De Capibara is een groepsdier en wordt vaak gezien in groepen van 10 tot 20 individuen. Ze zijn herbivoren en voeden zich voornamelijk met gras, waterplanten en fruit.

Capybara's hebben een vrij lange levensduur in het wild, ze leven vaak tussen de 8 en 10 jaar. De voortplantingstijd is het hele jaar door, maar piekt in het regenseizoen. De draagtijd duurt ongeveer 150 dagen, waarna een vrouwtje 1 tot 8 jongen kan krijgen.

Een interessant weetje, de naam "Capybara" komt uit het Guarani, een inheems Zuid-Amerikaanse taal, en betekent "heer van het gras".

Capibara taxonomische indeling

Rijk: Animalia (Dieren)
Stam: Chordata (Chordadieren)
Klasse: Mammalia (Zoogdieren)
Orde: Rodentia (Knaagdieren)
Familie: Caviidae (Cavia-achtigen)
Geslacht: Hydrochoerus
Wetenschappelijke naam: Hydrochoerus hydrochaeris

Capibara weetjes: 12 leuke feitjes

Capibara's zijn de grootste knaagdieren ter wereld.
Ze kunnen een gewicht bereiken tot wel 70 kilogram en een lengte tot 1,3 meter.
Ondanks hun grote formaat zijn capibara's uitstekende zwemmers en brengen ze graag tijd door in het water.
Ze hebben zelfs zwemvliezen tussen hun tenen waardoor ze goed kunnen zwemmen.
Ze zijn sociale dieren en leven vaak in groepen van 10 tot 20 individuen.
Het dieet van een capibara bestaat voornamelijk uit gras, schors en waterplanten.
In het wild kunnen capibara's een levensduur van 8 tot 10 jaar bereiken.
Vrouwelijke capibara's zijn de dominante leden van hun groepen.
Capibara's hebben een zeer belangrijke rol in hun ecosysteem omdat ze een voedselbron vormen voor veel roofdieren.
Hoewel ze op het land en in het water leven, kunnen capibara's niet springen.
Het zijn grote eters. Ze kunnen tot drie keer hun eigen lichaamsgewicht aan voedsel eten in een dag!
Als ze zich bedreigd voelen, duiken capibara's onder water en kunnen ze tot vijf minuten hun adem inhouden.

Wetenschappelijke naam

De wetenschappelijke naam van de capibara is Hydrochoerus hydrochaeris. Dit komt uit het Oudgrieks en betekent "waterzwijn". 'Hydrochoerus' is een combinatie van de woorden 'hydro' wat water betekent en 'choiros' wat varken betekent in het Oudgrieks. De soortnaam 'hydrochaeris' is afgeleid van dezelfde Griekse woorden. Dit heeft te maken met de semiaquatische levensstijl van de capibara; hij brengt veel tijd door in het water, daarnaast heeft het dier een uiterlijk dat grof gezien wat op dat van een varken lijkt.

Het gebruik van Griekse of Latijnse namen in de wetenschappelijke classificatie van dieren is een traditionele gewoonte. Het voordeel hiervan is dat deze namen universeel zijn, ongeacht welke taal men spreekt. Het biedt een duidelijke en consistente manier om soorten te benoemen en classificeren.

Zelfs met een oppervlakkige blik op de capibara en kennis van zijn gedrag, is het gemakkelijk te zien hoe de naam Hydrochoerus hydrochaeris passend is. Dit grootste knaagdier ter wereld kan tot 60 kilo wegen, het lijkt inderdaad een beetje op een varken, en het is pas echt in zijn element in het water.

Kortom, de wetenschappelijke naam Hydrochoerus hydrochaeris weerspiegelt heel mooi de unieke kenmerken en levensstijl van de capibara.

Uiterlijke kenmerken

De capibara is het grootste knaagdier ter wereld met een hoogte die varieert tussen 50 en 60 centimeter tot de schouders. De lengte van het lichaam is ongeveer 113 tot 134 cm, en het gewicht kan oplopen van ongeveer 35 tot 66 kg.

Het dier heeft een robuuste bouw met een bijna vatvormig lichaam dat gestroomlijnd is; ideaal voor een semi-aquatische levensstijl. De huidskleur varieert van geelgrijs tot bruinachtig, en de ruwe huid is bedekt met dunne stevige haren. De capibara heeft geen onderhuidse vetlaag, wat betekent dat het dier vrij snel afkoelt in koud water.

De kop is dik en breed, met de mond, neus, ogen en oren allemaal hoog op het hoofd. Dit stelt de capibara in staat om grotendeels ondergedompeld in water te blijven en toch te kunnen zien, horen, ruiken en ademen. De ogen zijn klein en donker, terwijl de oren kort en afgerond zijn.

De capibara heeft sterke kaken met goed ontwikkelde snijtanden die blijven groeien gedurende zijn hele leven. De neus is bot en lelachtig, en de snorharen zijn lang.

Het dier heeft korte ledematen met vier tenen aan de voorpoten en drie aan de achterpoten. Alle tenen hebben zwemvliezen, wat de capibara een uitstekende zwemmer maakt. De staart is nagenoeg afwezig, wat een kenmerkende eigenschap is van dit zoogdier.

Gedrag & Relatie met mensen

De Capibara is een zeer sociaal dier dat in groepen leeft, variërend van 10 tot 20 dieren. Ze hebben een complex communicatiesysteem en maken een breed scala aan geluiden, van zacht fluiten tot harde brullen. Ze staan ook bekend om hun vriendelijke en zelfs aanhankelijke houding ten opzichte van hun mede-Capybara's en andere soorten.

Capybara's zijn semiaquatische dieren - ze houden ervan om in het water te zijn en spenderen een groot deel van hun dag in rivieren en moerassen. Ze zijn uitstekende zwemmers en kunnen tot vijf minuten onder water blijven. Ze gebruiken water als vluchtmiddel en bescherming tegen roofdieren, en het is ook een belangrijk onderdeel van hun sociale interacties.

In confrontatie met potentiële dreigingen, kan de capibara zowel agressief als defensief gedrag tonen. Ze kunnen hun tanden ontbloten en sissen, of juist bevriezen en stilliggen. Echter, in de meeste gevallen kiezen ze ervoor om te vluchten in plaats van te vechten.

Wat betreft de interactie tussen capibara's en mensen, tonen capibara's over het algemeen een rustige en tolerante houding. Deze dieren zijn vaak nieuwsgierig, maar ook enigszins terughoudend. Ze worden in sommige delen van Zuid-Amerika zelfs als huisdieren gehouden. Capibara's zijn genoemd als de grootste knaagdieren ter wereld en hun aanpassingsvermogen maakt ze wereldwijd tot een geliefd dier in dierentuinen en dierenreservaten.

Desondanks is het belangrijk om te onthouden dat capibara's wilde dieren zijn. Hoewel ze over het algemeen bekend staan om hun rustige aard, kunnen ze, zoals alle dieren, onvoorspelbaar zijn. Ze hebben sterke kaken met scherpe tanden en in stressvolle situaties kunnen ze bijten. Het is daarom essentieel om altijd respect te tonen voor hun ruimte en welzijn.

Voeding: wat eet een Capibara?

De Capibara, het grootste knaagdier ter wereld, is een herbivoor die zich voedt met gras, waterplanten, fruit en boomknoppen. Ze hebben een unieke spijsvertering waardoor ze tot 75% van hun voedingstoffen uit grassen kunnen halen, een percentage dat veel hoger ligt dan bij andere herbivoren.

Ze hebben aangepaste darmen om te helpen bij het fermenteren van de vezelrijke planten die ze eten. Een ander interessant aspect aan het dieet van de capibara is hun 'coprofagie' gedrag - dat is het eten van hun eigen ontlasting. Dit gedrag lijkt misschien vreemd, maar het is cruciaal voor het dieet van de capibara omdat hun voedsel twee keer door hun spijsverteringsstelsel moet gaan om alle voedingsstoffen eruit te halen.

De capibara heeft ook aangepaste kiezen die gedurende hun hele leven blijven groeien. Dit is een essentiëel eigenschap voor een dier dat voornamelijk leeft van plantenmateriaal, waardoor de tanden tijdens het kauwen afslijten. Ze voeden zich voornamelijk in de schemering en ochtend, waarbij ze gedurende deze tijden tot wel 3 kilogram voedsel kunnen consumeren.

Omdat capibara's in de buurt van waterpartijen leven, speelt water ook een grote rol in hun dieet. Ze nemen vaak een duik om algen en andere waterplanten te eten. Daarnaast drinken ze elke dag veel water , om gehydrateerd te blijven, soms tot wel 8 liter per dag.

Roofieren & andere Bedreigingen

Capibara's hebben verschillende natuurlijke vijanden en dreigingen. Ze leven in de moerassen, savannes en tropische bosgebieden van Zuid-Amerika waar ze geconfronteerd worden met verschillende roofdieren. In het bijzonder staan kaaimannen, poema's, jaguars, ocelots en arenden bekend om hun jacht op capibara's.

Jaguars en poema's, als toppredatoren in de regio, vormen een grote bedreiging voor capibara's, vanwege hun kracht en snelheid. Deze katten jagen voornamelijk 's nachts, als capibara's minder actief zijn. Kaaimannen, krokodilachtigen die in hetzelfde waterrijke habitat leven, liggen ook vaak op de loer naar capibara's, vooral op zoek naar jongen die minder op hun hoede zijn.

Arenden en andere grote vogels kunnen ook een bedreiging vormen, voornamelijk voor jonge capibara's die nog niet de volle grootte en kracht van hun ouders hebben bereikt. Deze vogels kunnen meestal alleen kleinere of jonge capibara's aan, maar ze zullen de kans niet laten schieten als deze zich voordoet.

Andere dreigingen voor de capibara komen van de mens. Capibara's worden soms gejaagd voor hun vlees en huid, wat lokaal een bron van inkomsten kan zijn. Ook leidt de vernietiging van hun leefgebied, voornamelijk door ontbossing voor landbouw en stedelijke uitbreiding, tot een afname van hun populaties. Klimaatverandering vormt ook een potentiële bedreiging, aangezien veranderingen in seizoensregens en overstromingen invloed kunnen hebben op de beschikbaarheid van hun voedsel en habitat.

Ziekten en parasieten, zoals teken, vormen eveneens een aanzienlijke bedreiging voor de gezondheid en het welzijn van capibara's.

Voortplanting, Levensduur en Levenscyclus

De voortplanting van de capibara is seksueel, wat betekent dat mannetjes en vrouwtjes paren om jongen te verwekken. Het paringsseizoen vindt meestal plaats in het natte seizoen, dat varieert afhankelijk van de locatie.

Het vrouwtje gaat in de oestrus (een periode van seksuele ontvankelijkheid) gedurende een korte periode van slechts acht uur. Gedurende deze tijd kan ze paren met de dominante man van de groep. Na een draagtijd van ongeveer 130 tot 150 dagen bevalt het vrouwtje meestal van 2 tot 8 jongen. Deze jongen zijn al vrij ontwikkeld bij de geboorte en kunnen binnen enkele uren lopen en zelfs zwemmen.

Jonge capibaras staan ook bekend als pups, zorgzaam verzorgd door de moeder, maar ook door andere vrouwtjes in de groep. Dit sociale gedrag is vrij ongewoon bij knaagdieren. De pups worden na ongeveer drie maanden gespeend, hoewel ze binnen een week na de geboorte al beginnen met het consumeren van gras. De capibaras bereiken hun volwassen grootte tegen de tijd dat ze ongeveer anderhalf jaar oud zijn. In het wild verlaten de mannelijke nakomelingen de groep als ze seksueel volwassen zijn, rond de 15 maanden, om een eigen groep te vormen of om een bestaande groep over te nemen.

De capibara heeft een redelijk lange levensduur, zowel in het wild als in gevangenschap. In het wild is de gemiddelde levensverwachting ongeveer acht tot tien jaar, hoewel dit kan variëren afhankelijk van factoren zoals roofdieren en beschikbaarheid van voedsel. In gevangenschap, waar deze factoren worden gecontroleerd, kunnen capibaras tot 12 jaar oud worden.

Leefgebied

Capibara's zijn verspreid over het hele Zuid-Amerikaanse continent, met uitzondering van Chili. Ze komen voor in verscheidene landen, waaronder Brazilië, Paraguay, Panama, Argentinië en Colombia. Het verspreidingsgebied van deze semi-watergebonden soort strekt zich uit van het noorden van Argentinië tot het zuidoosten van Panama.

Ze geven de voorkeur aan habitats die rijk zijn aan water. Onder andere moerassen, moeraslanden, en oevers van rivieren en meren. Capibara's kunnen ook worden gevonden in bosgebieden, zolang er water in overvloed is. Door hun behoefte om af te koelen in water kunnen ze niet in droge gebieden leven.

Vooral voor hun voortplanting is water een cruciaal element. Capibara’s planten zich tijdens het regenseizoen voort omdat er dan voldoende water beschikbaar is.

Interessant is ook dat Capibara’s zeer tolerant zijn ten opzichte van menselijke verstoringen van hun habitat. Ze kunnen zelfs worden gevonden in stedelijke gebieden waar voldoende water is, zoals stadsparken met meren.

Het is belangrijk om op te merken dat de vernietiging van hun waterrijke habitats, voornamelijk door ontbossing, een bedreiging vormt voor hun voortbestaan. Het beschermen van hun leefgebieden is daarom van cruciaal belang om hun voortbestaan te waarborgen.

Populatiecijfer & Beschermingsstatus

De populatie van de capibara is wijdverspreid en stabiel, door hun vermogen om zich aan verschillende habitats aan te passen. Er is geen exacte schatting van de wereldwijde populatie van capibara's, maar ze komen veel voor in de grote delen van Zuid-Amerika, vooral in uiteenlopende gebieden zoals het Amazone-regenwoud, graslanden en moerassen. Ze zijn ook te vinden in sommige delen van Noord- en Centraal-Amerika.

In termen van beschermingsstatus is de capibara geclassificeerd als 'Niet bedreigd (veilig)' volgens de Rode Lijst van de Internationale Unie voor het Behoud van de Natuur (IUCN). Dit betekent dat het risico van uitsterven op korte tot middellange termijn zeer laag is. De capibara's hebben dit beschermingsniveau bereikt dankzij hun brede verspreiding en hun vermogen om zich aan te passen aan verschillende omgevingen.

Het is belangrijk om op te merken dat de capibara's, ondanks hun status als 'Niet bedreigd', nog steeds worden geconfronteerd met verschillende bedreigingen, zoals habitatverlies door ontbossing en jacht voor hun vlees en huid. Er worden echter geen significante afnames in de populatie waargenomen.

Communiceren: geluid van een Capibara

Capibara's, hoewel ze meestal stil zijn, hebben een brede reeks geluiden die zij gebruiken om met elkaar te communiceren. Deze geluiden zijn voornamelijk grommen en snuiven, maar ze maken ook schrille fluiten- en blaasgeluiden.

Zij communiceren ook non-verbaal, bijvoorbeeld met hun lichaamstaal. Als ze zich bedreigd of nerveus voelen, kan een capibara zijn haren overeind zetten in een poging om zichzelf groter en meer dreigend te laten lijken.

Bovendien hebben ze een sterke geurcommunicatie. Capibara's hebben huidklieren die een specifieke geur uitscheiden die andere leden van hun groep kunnen identificeren en waarmee ze hun territorium kunnen markeren. Deze klieren zijn vooral prominent bij mannelijke capibara's.

Ze kunnen ook onderwater communiceren. Capibara's zijn zeer goede zwemmers en hebben de mogelijkheid om hun oren, neus en ogen te sluiten om onder water te kunnen duiken en signalen naar elkaar over te brengen.

Dankzij hun veelzijdige communicatiemethoden slagen capibara's erin om complexe sociale structuren te behouden en succesvol in groepen te leven.

Capibara in gevangenschap

De capibara is een fascinerend dier om in gevangenschap te houden en biedt unieke uitdagingen en beloningen. Capibara's zijn de grootste knaagdieren ter wereld en komen van nature voor in Zuid-Amerika. Vanwege hun grootte hebben ze veel ruimte nodig. Idealiter moeten ze toegang hebben tot een ruim buitenverblijf met veel mogelijkheden om te graven en spelen, evenals een ruime schuilplaats voor rust en beschutting in ongunstige weersomstandigheden.

Een van de meest opvallende kenmerken van capibara's is hun behoefte aan water. Ze zijn halfaquatisch van aard en gebruiken water als ontsnappingsmechanisme in het wild, dus toegang tot een grote vijver of zwembad is cruciaal. Ze zijn ook uitstekende zwemmers en zullen vaak kiezen om in het water te rusten of te slapen, dus een veilige en gemakkelijke toegang tot en uit het water is belangrijk.

Voor de voeding van capibara's in gevangenschap moet er rekening worden gehouden met hun dieet in het wild, dat voornamelijk bestaat uit gras en waterplanten. Een goed dieet voor een capibara in gevangenschap zou dus een hoog vezelgehalte moeten hebben, bestaande uit hooi, groenten en gespecialiseerd knaagdiervoer.

Sociale interactie is ook essentieel voor deze dieren. In het wild leven capibara's in groepen van tien tot twintig dieren, hoewel groepen tot wel 100 dieren zijn waargenomen. Daarom worden ze het best gehouden in paren of kleine groepen om angst en eenzaamheid te voorkomen.

Het fokken van capibara's in gevangenschap kan ook succesvol zijn, mits de juiste omstandigheden zijn voorzien. Het is belangrijk op te merken dat capibara's als exotische dieren speciale vergunningen nodig hebben om te mogen houden en ook zijn ze niet voor iedereen geschikt als huisdier vanwege hun grootte, hun behoefte aan ruimte en zorg, en hun specifieke dieetvereisten. Daarnaast kunnen ze ook, ondanks hun tamme en rustige karakter, bijten als ze zich bedreigd voelen.

Hoewel capibara's in gevangenschap vaak langer leven dan hun wilde tegenhangers, hebben ze net als andere dieren gespecialiseerde zorg nodig om een lang, gezond en gelukkig leven te leiden. Regelmatige controles door een dierenarts die bekend is met de soort is belangrijk om te zorgen voor hun welzijn.

Capibara Veelgestelde Vragen

Wat is een Capibara?

Een Capibara is het grootste knaagdier ter wereld, ze kunnen een gewicht van 35 tot 70 kilo bereiken en een lengte van 120 tot 130 centimeter. Ze komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika en leven vooral in de buurt van water.

Wat eet een Capibara?

Capibara's zijn herbivoren, wat betekent dat ze planten eten. Ze eten voornamelijk gras, maar kunnen ook riet, schors en fruit eten.

Waar leeft de Capibara?

Capibara's komen voornamelijk voor in Zuid-Amerika. Ze leven op verschillende plaatsen, waaronder moerassen, graslanden en regenwouden, maar hebben een voorkeur voor plekken in de buurt van water.

Hoe lang leeft een Capibara?

De gemiddelde levensduur van een Capibara in het wild is 8 tot 10 jaar, maar in gevangenschap kunnen ze tot 12 jaar oud worden.

Kan een Capibara als huisdier worden gehouden?

Het is mogelijk om een Capibara als huisdier te houden, maar dit is niet aan te raden. Ze hebben veel ruimte nodig, moeten in de buurt van water leven en het is het beste als ze met meerdere van hun soort zijn. Bovendien kunnen ze in sommige gebieden beschermd zijn, wat betekent dat ze niet als huisdier mogen worden gehouden zonder een speciale vergunning.

Hoe snel kan een Capibara rennen?

Een Capibara kan snelheden bereiken tot 35 kilometer per uur op land.

Hoe vaak krijgt een Capibara jongen?

Capibara's krijgen één keer per jaar jongen, meestal in het regenseizoen. Een vrouwtje kan 4 tot 8 jongen per worp krijgen.

Wat zijn natuurlijke vijanden van de Capibara?

Capibara's hebben diverse natuurlijke vijanden, waaronder jaguars, anaconda's en kaaimannen. Echter, mensen vormen de grootste bedreiging voor hen door jacht en verlies van leefgebied.

Is de Capibara een bedreigde diersoort?

Nee, de Capibara is geen bedreigde diersoort. Ze worden gecategoriseerd als niet bedreigd door de Internationale Unie voor het Behoud van de Natuur (IUCN).

Kan een Capibara zwemmen?

Ja, Capibara's zijn uitstekende zwemmers. Ze hebben zwemvliezen tussen hun tenen om hen te helpen in het water. Ze kunnen tot vijf minuten onder water blijven als ze moeten duiken om aan roofdieren te ontsnappen.