Quokka

Te vinden in: Oceanië

Setonix brachyurus

De quokka, wetenschappelijk bekend als Setonix brachyurus, is een klein soort wallaby dat voornamelijk voorkomt op enkele eilanden voor de kust van West-Australië, waaronder Rottnest Island en Bald Island. Ze behoren tot de familie van kangoeroes en hebben een ronde behaarde lichaamsbouw die zich onderscheidt door hun glimlachende gezichtsuitdrukking, waarvoor ze vaak het "gelukkigste dier op aarde" worden genoemd.

Quokka's hebben een zeer compact formaat. Ze zijn ongeveer 40 tot 54 centimeter lang en hun gewicht schommelt meestal rond de 2.5 tot 5 kilogram. Ze hebben een korte, lichtbruine vacht met donkerder delen op hun rug en hoofd. Quokka’s hebben een klein hoofd, scherpe oortjes en een lange staart van ongeveer 24 tot 31 centimeter lang.

Quokka's zijn plantenetende nachtdieren. Hun dieet bestaat voornamelijk uit gras, bladeren en schors. Ze hebben een bijzondere aanpassing die hen in staat stelt lange periodes zonder water te overleven terwijl ze water uit hun voedsel halen.

Ondanks hun schattige uiterlijk, staan quokka's op de lijst van bedreigde diersoorten vanwege de afname van hun leefgebied en bedreigingen van roofdieren zoals vossen en katten. Desondanks worden ze beschermd door Australische wetten en regelgeving om hun overleving in het wild te garanderen.

Quokka taxonomische indeling

Rijk
Animalia (Dieren)
Stam
Chordata (Chordadieren)
Klasse
Mammalia (Zoogdieren)
Orde
Diprotodontia (Klimbuideldieren)
Familie
Macropodidae (Kangoeroes)
Geslacht
Setonix
Wetenschappelijke naam
Setonix brachyurus

Quokka weetjes: 13 leuke feitjes

  1. Quokka's zijn kleine buideldieren uit Australië.
  2. Ze worden vaak 'het gelukkigste dier ter wereld' genoemd vanwege hun vriendelijke en nieuwsgierige aard.
  3. Quokka's worden gemiddeld 50 tot 60 cm lang, met een staart van ongeveer 30 cm.
  4. Ze wegen gewoonlijk tussen de 2,5 en 5 kg.
  5. De quokka kan ondanks zijn kleine formaat behoorlijk snel zijn en snelheden tot 12 km/u bereiken.
  6. Quokka's kunnen tot twee meter hoog springen.
  7. Hoewel ze er misschien knuffelig uitzien, zijn quokka's toch wilde dieren die kunnen bijten als ze zich bedreigd voelen.
  8. Ze zijn hoofdzakelijk nachtdieren, maar kunnen ook overdag actief zijn.
  9. Quokka's zijn herbivoren en eten vooral bladeren en schors.
  10. Ze hebben zeer weinig natuurlijke vijanden, maar vossen, katten en honden kunnen een bedreiging voor hen vormen.
  11. Het klimaat op Rottnesteiland en Bald Island, waar de meeste quokka's leven, is ideaal voor hen; het is warm en nat, met weinig natuurlijke roofdieren.
  12. Quokka vrouwtjes kunnen tot twee keer per jaar jongen krijgen.
  13. Ze zijn een bedreigde diersoort en het is illegaal om ze te raken of te voeden in het wild.

Wetenschappelijke naam

De wetenschappelijke naam van de Quokka is Setonix brachyurus. De naam is afgeleid van het Grieks, waar "Setonix" "varkens" betekent en "brachyurus" 'korte staart' betekent. De Quokka werd voor het eerst beschreven door de Nederlandse natuuronderzoeker Robert Jacob Gordon in 1830. Hij gaf de soort deze naam vanwege de gelijkenis met kleine varkens en hun korte staart. Aangezien wetenschappelijke namen uniek zijn en over de hele wereld erkend worden, wordt de naam Setonix brachyurus nu universeel gebruikt om de Quokka te identificeren.

Uiterlijke kenmerken

De Quokka is een klein soort wallaby. Quokka's hebben een lengte van ongeveer 40 tot 54 centimeter, met een staartlengte van 25 tot 30 centimeter. Ze wegen ongeveer 2,5 tot 5 kilogram. De vacht is grof en kort, en varieert in kleur van bruin tot grijzig-bruin, met lichtere delen op de onderzijde.

Quokka's hebben kleine, afgeronde oren en een spitse snuit. Ze hebben grote ogen en een expressieve, grijnzende gezichtsuitdrukking. Op hun poten hebben ze scherpe klauwen, die ze gebruiken om te graven en te klimmen. De staart is vrij lang en sterk, maar anders dan bij sommige andere wallaby-soorten, is de staart niet erg dik of gespierd.

Jonge Quokka's lijken op de volwassenen, maar hun vacht is meestal iets lichter van kleur. Over het algemeen hebben Quokka's een schattige en aantrekkelijke uitstraling, wat waarschijnlijk bijdraagt aan hun populariteit bij toeristen.

Gedrag & Relatie met mensen

Quokka's zijn bekend om hun vriendelijke en sociale gedrag. Ze zijn doorgaans niet schuw en zullen vaak naar mensen toekomen zonder enige angst. Dit gedrag is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat ze leven in een omgeving zonder natuurlijke roofdieren. Ze zijn vooral 's nachts actief, maar zijn ook overdag te zien. Quokka's hebben de gewoonte om in groepen te leven, wat hun sociale gedrag verder bevordert.

Zoals met veel wilde dieren, is het belangrijk dat mensen respectvol en voorzichtig zijn bij interactie met quokka's. Hoewel ze er misschien schattig en knuffelig uitzien, zijn quokka's wilde dieren en dienen ze als zodanig te worden behandeld. Ze mogen niet worden gevoerd of aangeraakt, omdat dit hun natuurlijke gedrag kan verstoren en mogelijke gezondheidsproblemen kan veroorzaken.

Het gedrag van quokka's tegenover mensen heeft geleid tot hun populariteit op sociale media, waar ze vaak te zien zijn in 'selfies' met toeristen. Het is echter belangrijk te onthouden dat deze dieren nog steeds wilde wezens zijn en dat menselijke interactie zorgvuldig moet worden beheerd om te zorgen voor hun welzijn.

Quokka's zijn inheems in bepaalde delen van West-Australië, inclusief Rottnest Island, waar ze geen natuurlijke vijanden hebben en in grotere aantallen voorkomen. Hun relatie met mensen op deze eilanden is over het algemeen positief, aangezien ze worden beschermd, gerespecteerd en bewonderd door zowel inwoners als toeristen.

Voeding: wat eet een Quokka?

Quokka's zijn herbivoren die een divers dieet volgen. Ze voeden zich voornamelijk met verschillende soorten vegetatie, zoals bladeren, gras, schors en zelfs sommige soorten plantenwortels. Ze hebben verschillende soorten struiken en bomen in hun dieet, waardoor ze kunnen kiezen uit bijna elke plant die ze in hun natuurlijke habitat tegenkomen. Het is ook bekend dat quokka's de vruchten eten van bepaalde soorten bomen en planten. Tijdens droge seizoenen kunnen quokka's hun dieet aanvullen met schors en zelfs takken.

Ze kunnen ook een aantal van hun voedingsbehoeften halen uit hun eigen nachtelijke ontlasting, een proces dat bekend staat als caecotrofie. Dit helpt hen om zoveel mogelijk voedingsstoffen uit hun voedsel te halen, vooral tijdens tijden van voedselschaarste.

Ondanks hun brede dieet zijn quokka's verrassend kieskeurig met wat ze eten. Ze geven de voorkeur aan jonge bladeren en scheuten van bepaalde planten boven andere. Dit betekent dat ze vaak specifieke delen van planten over het hoofd zien in het voordeel van hun favoriete stukken.

Bovendien verdragen quokka's watertekorten opmerkelijk goed en zijn in staat om lange tijd zonder te drinken te overleven. Desondanks kunnen ze er nog steeds voor kiezen om te drinken wanneer water beschikbaar is, vooral tijdens hete en droge perioden.

Roofieren & andere Bedreigingen

Quokka's, bekend om hun vriendelijke en nieuwsgierige aard, hebben tegenwoordig een klein aantal natuurlijke roofdieren. Dit zijn voornamelijk roofvogels, zoals de Wigstaartarend, en zoogdieren zoals vossen en katten. De introductie van deze invasieve soorten, met name vossen en katten, in Australië heeft een grote impact gehad op de Quokka-populaties.

Naast natuurlijke predatoren vormt het verlies van leefgebied een grote bedreiging voor de Quokka-populatie. De uitbreiding van menselijke bewoning en landbouw heeft geleid tot een afname van het natuurlijke leefgebied van de Quokka.

Een andere bedreiging voor de Quokka-populatie is ziekte. Ziektes zoals Salmonella kunnen dodelijk zijn voor de Quokka's en kunnen zich snel verspreiden in gebieden waar populaties dichtbevolkt zijn.

Ook klimaatverandering vormt een bedreiging voor de Quokka. Door toenemende droogte en hitte kan hun natuurlijke leefgebied veranderen, waardoor voedselbronnen afnemen en de overlevingskansen van de Quokka verminderen.

Tenslotte is er ook het probleem van het voederen door mensen. Ondanks dat het illegaal is, voeden toeristen vaak de Quokka's met ongeschikt voedsel, wat kan leiden tot ziektes en een ongezond dieet. Ook kan het voederen door mensen ervoor zorgen dat Quokka's hun natuurlijke angst voor mensen verliezen, waardoor ze kwetsbaarder worden voor roofdieren en ander gevaar.

Voortplanting, Levensduur en Levenscyclus

Quokka's zijn marsupialen en hun voortplanting lijkt veel op die van andere buideldieren. Quokka's paren het hele jaar door, maar de piektijd van de voortplanting is in de zomer. Na een draagtijd van ongeveer een maand wordt een klein, onontwikkeld jong geboren dat onmiddellijk naar de buidel van de moeder kruip. Daar hecht het zich aan een tepel en blijft daar voor de volgende zes maanden.

Eenmaal uit de buidel blijft het jong bij de moeder, drinkt het nog steeds melk en begint het vast voedsel te eten. Na tien maanden wordt het jong volledig gespeend en begint het onafhankelijk te leven. Quokka's kunnen op een leeftijd van ongeveer een jaar beginnen met de voortplanting.

Wat betreft hun levensduur, quokka's leven meestal tussen de zes en tien jaar in het wild. In gevangenschap kunnen ze tot wel 15 jaar oud worden, hoewel dit zeldzaam is.

In termen van hun levenscyclus, het begint met de geboorte en het bewegen naar de buidel van de moeder, gevolgd door de periode van groei en ontwikkeling binnen de buidel. Na ongeveer zes maanden koemen ze uit de buidel en beginnen ze hun onafhankelijkheid te verkrijgen, terwijl ze nog steeds enige tijd bij hun moeder blijven. Het volgende stadium is de volwassenheid, waarin ze beginnen met de voortplanting. Deze cyclus wordt dan herhaald met hun eigen nageslacht.

Leefgebied

Leefgebied Quokka
Auteur: IUCN Red List of Threatened Species, species assessors and the authors of the spatial data.
Licentie: cc-by-sa-3.0
Bron: Wikimedia Commons
Quokka komt voornamelijk voor op kleinere eilanden voor de kust van West-Australië, met name Rottnest Island en Bald Island, evenals in geïsoleerde, verspreide populaties aan de zuidwestkust van het vasteland van West-Australië. De verpreiding van de Quokka is vrij smal en geconcentreerd.

Wat betreft het leefgebied, de Quokka kan overleven in een verscheidenheid aan omgevingen, van semi-aride scrub tot dichte moerasgebieden, maar ze geven de voorkeur aan gebieden met veel ondergroei voor beschutting overdag. Ze zijn voornamelijk nachtdieren en brengen het grootste deel van de dag door rustend onder dekking van de struiken of gras. Hoewel ze zich kunnen aanpassen aan verschillende omgevingen, hebben ze toegang tot zoet water nodig om te overleven. Quokka's hebben geen natuurlijke angst voor mensen, deels te wijten aan het gebrek aan grote roofdieren op de eilanden waar ze het vaakst voorkomen.

Op het vasteland van Australië worden Quokka's bedreigd door andere dieren, zoals vossen en katten, waardoor hun populatie daar in aantal is afgenomen. Op de eilanden zijn ze echter overvloedig en worden ze beschermd door lokale en nationale wetten.

Populatiecijfer & Beschermingsstatus

De quokka-populatie wordt geschat op ongeveer 7.500 tot 15.000 individuen. Vergeleken met historische gegevens is dit echter een aanzienlijke daling. De voornaamste reden hiervoor zijn predatie door geïntroduceerde soorten, habitatverlies door stedelijke ontwikkeling en bosbranden. Quokka's staan momenteel op de Rode Lijst van de IUCN gecategoriseerd als 'kwetsbaar'. Dit betekent dat de soort met uitsterven wordt bedreigd als de omstandigheden die hun overleving en voortplanting negatief beïnvloeden, blijven voortduren. Quokka's zijn beschermd onder de Australische milieuwetgeving en er worden inspanningen geleverd om hun aantallen te behouden en te verhogen, waaronder fokprogramma's in gevangenschap en eilandpopulaties die vrij zijn van roofdieren.

Communiceren: geluid van een Quokka

Quokka's communiceren voornamelijk door hoge tonen te maken, ook wel piepjes genoemd. Deze geluiden kunnen variëren in frequentie en intensiteit, afhankelijk van de situatie. Bijvoorbeeld, tijdens de paarperiode maken mannelijke Quokka's specifieke geluiden om de aandacht van vrouwtjes te trekken.

Quokka's gebruiken ook hun lichaamstaal om te communiceren. Ze kunnen rechtop staan op hun achterpoten, wat een signaal kan zijn van nieuwsgierigheid of mogelijke agressie. Bovendien gebruiken ze hun gezichtsuitdrukkingen om verschillende emoties en intenties te tonen. Het is bijvoorbeeld waargenomen dat een quokka met half gesloten ogen en ontspannen oren zich in een ontspannen en veilig voelt.

Het is ook waargenomen dat Quokka's zogenaamde 'dreigroepen' uitvoeren. Dit gedrag omvat het produceren van schelle, diepe geluiden vergezeld van agressieve lichaamstaal. Dit wordt meestal gedaan wanneer ze zich bedreigd voelen of wanneer ze hun territorium proberen te verdedigen.

De sociale aard van de Quokka betekent dat ze veel interactie hebben met elkaar, daarom zijn geluiden en lichaamstaal een essentieel onderdeel van hun dagelijks leven. Hoewel onderzoek naar het communicatiegedrag van de quokka nog beperkt is, toont het bestaande onderzoek een schat aan subtiele en complexe communicatievormen bij deze fascinerende dieren.

Quokka in gevangenschap

Quokka's hebben specifieke behoeften in gevangenschap. Ze hebben een grote, in het wild gelijkende omgeving nodig, met genoeg ruimte om rond te bewegen en natuurlijke materialen om aan hun graven gewoonte te voldoen - zoals zand en boomstronken.

In hun natuurlijke habitat hebben Quokka's toegang tot een scala aan planten en bladeren om te eten. In gevangenschap is het belangrijk dit dieet na te bootsen. Over het algemeen omvat hun dieet verschillende soorten groenten en fruit, gemengd met pellets die speciaal zijn ontworpen voor kleine herbivoren.

Gevangen Quokka's moeten ook regelmatig worden onderzocht door dierenartsen om eventuele gezondheidsproblemen zoals obesitas of tandproblemen op te sporen, die vaak voorkomen bij Quokka's die in gevangenschap leven. Het is cruciaal dat deze zoogdieren onder de zorg zijn van specialisten die hun unieke gedrag begrijpen en de tekenen van stress of ziekte kunnen herkennen.

Bovendien zijn Quokka's sociale dieren en moeten ze daarom nooit alleen worden gehouden. Ze hebben het gezelschap van andere Quokka's nodig voor hun emotioneel welzijn. Het is echter belangrijk om mannelijke Quokka's te scheiden tijdens het paringsseizoen om vechten te voorkomen.

Tot slot hebben Quokka's, net als alle dieren in gevangenschap, regelmatig afwisseling nodig in hun omgeving en dienen deze omgevingen te worden aangepast om uitdagend en stimulerend te blijven; dit kan worden bereikt door middel van speelgoed, nieuwe objecten om te onderzoeken, en verschuiven van hun omgeving om nieuwe gebieden om te verkennen te creëren.

Quokka Veelgestelde Vragen

Wat is een quokka?

Een quokka is een klein soort wallaby die het meest bekend staat om zijn karakteristieke grijns. De meest bekende populatie van Quokkas is te vinden op Rottnest Island in West-Australië.

Waar leeft een quokka?

Quokkas leven voornamelijk in het zuidwesten van West-Australië, met name op Rottnest Island en Bald Island. Ze leven ook in verspreide populaties langs de kust.

Wat eten quokkas?

Quokkas zijn herbivoren en hun dieet bestaat voornamelijk uit gras, bladeren en schors.

Hoe groot wordt een quokka?

Quokkas bereiken een kop-romplengte van 40 tot 54 cm, met een staart van 25 tot 30 cm lang. Ze wegen meestal tussen 2,5 en 5 kg.

Hoe lang leeft een quokka?

In het wild heeft een quokka een gemiddelde levensduur van ongeveer 10 jaar. In gevangenschap kunnen ze tot 15 jaar oud worden.

Zijn quokkas gevaarlijk?

Hoewel ze er misschien schattig uitzien, zijn quokkas wilde dieren en moeten ze met respect worden behandeld. Ze zijn niet gevaarlijk voor mensen, maar ze kunnen bijten als ze zich bedreigd voelen.

Kunnen quokkas klimmen?

Ja, quokkas zijn uitstekende klimmers. Ze kunnen klimmen in kleine bomen en struiken om te zoeken naar voedsel.

Hoe snel kan een quokka rennen?

Een quokka kan met snelheden tot 12 km/u rennen om aan roofdieren te ontsnappen.

Zijn quokkas bedreigd?

De IUCN classificeert de quokka als een 'kwetsbare' diersoort. Hoewel hun populatie redelijk stabiel is op Rottnest Island, hebben ze enorm te lijden gehad van de vernietiging van hun leefgebied op het vasteland.