Giraf

Te vinden in: Afrika

Giraffa camelopardalis

De giraf is een fascinerend dier dat zich gemakkelijk onderscheidt door zijn ongelooflijk lange nek en hoogte. Het is het langste levende landdier ter wereld, met een gemiddelde hoogte variërend van 4,3 tot 5,7 meter. De mannetjes zijn meestal groter dan de vrouwtjes. Hun lange nek, die ongeveer 1,8 meter kan bereiken, helpt om hen in staat te stellen de bladeren te bereiken die hoog in de bomen hangen.

Giraffen bewegen op een unieke manier, waarbij ze tegelijkertijd de twee benen aan één kant van hun lichaam verplaatsen. Dit type beweging wordt een pace genoemd. Ze hebben ook een ongelooflijke snelheid en kunnen een snelheid bereiken tot 55 kilometer per uur op korte afstanden of tot 35 kilometer per uur over langere afstanden.

Een ander interessant kenmerk van de giraf is zijn rijke, gevlekte kleurenpatroon. Hoewel de patronen variëren, hebben ze meestal oranje of kastanjebruine vlekken die zijn gescheiden door dunne witte lijnen. De vlekken kunnen werken als een goede camouflage in het wild.

Giraffen zijn herkauwers, wat betekent dat ze hun voedsel meer dan eens kauwen, waarbij ze voedsel van hun maag terugbrengen naar hun mond om opnieuw te kauwen. Ze voeden zich voornamelijk met de bladeren en schors van acaciabomen.

Hoewel ze meestal stille dieren zijn, kunnen giraffen communiceren door verschillende geluiden te maken zoals brommen, snuiven en fluiten. Ze hebben ook een zeer scherpe gezichts- en hoorzin.

Het zijn sociale dieren die leven in losse kuddes, die kunnen variëren van een handvol tot enkele tientallen leden. De levensduur van de giraf in het wild varieert van 20 tot 25 jaar, maar in gevangenschap kunnen ze tot 30 jaar oud worden.

Al met al is de giraf een prachtig en uniek dier met vele interessante eigenschappen.

Giraf taxonomische indeling

Rijk
Animalia (Dieren)
Stam
Chordata (Chordadieren)
Klasse
Mammalia (Zoogdieren)
Orde
Artiodactyla (Evenhoevigen)
Familie
Giraffidae
Geslacht
Giraffa
Wetenschappelijke naam
Giraffa camelopardalis

Giraf weetjes: 10 leuke feitjes

  1. Een giraf is het hoogste landdier ter wereld. Volwassen mannetjes kunnen tot 5,5 meter hoog worden. De lengte van de nek van een giraf is ongeveer dezelfde als de lengte van zijn lichaam.
  2. Giraffen hebben een blauw-paarse tong die tot 50 cm lang kan zijn. Deze lange tong wordt gebruikt om blaadjes en twijgen van lastig bereikbare delen van bomen te plukken.
  3. Ze hebben een uniek vlekkerig patroon op hun vacht dat varieert van de ene giraf tot de andere. Dit patroon biedt camouflage om roofdieren te misleiden.
  4. Elke giraf heeft twee opvallende hoorntjes, ook wel ossiconen genoemd. Bij mannetjes zijn ze dikker en korter, terwijl ze bij vrouwtjes langer en dunner zijn.
  5. Giraffen zijn sociale dieren en leven vaak in groepen die we een kudde noemen.
  6. Ondanks hun lange nek hebben giraffen, net als de meeste andere zoogdieren, slechts zeven nekwervels.
  7. Giraffen hebben een speciaal aangepast cardiovasculair systeem dat de hoge bloeddruk aankan die nodig is om bloed naar de hersenen te pompen, die wel twee meter boven het hart liggen.
  8. Een giraf kan snelheden bereiken tot 60 km/u.
  9. Giraffen slapen slechts 20-30 minuten per dag en meestal staand om snel te kunnen reageren op roofdieren.
  10. Een giraf heeft grote, krachtige hoeven die zo groot kunnen zijn als 30 cm in doorsnee.

Wetenschappelijke naam

De wetenschappelijke naam voor de giraf is Giraffa camelopardalis. Deze naam is afgeleid uit het Grieks en Latijn. In het oud-Grieks betekent 'kameleopardis' letterlijk 'luipaard-kameel'. Vroegere Grieken en Romeinen dachten namelijk dat de giraf een kruising was tussen deze twee dieren, vanwege zijn lange nek (net als een kameel) en gevlekte huid (als die van een luipaard). Elk van de negen girafondersoorten heeft een unieke wetenschappelijke naam, die meestal verbonden is aan de plaats waar ze voorkomen of de ontdekker ervan. Zo is bijvoorbeeld de Giraffa camelopardalis tippelskirchi (ook bekend als de Masai-giraf) genoemd naar de Duitse ontdekker Richard Tippelskirch. Dit benadrukt nogmaals diepgewortelde wetenschappelijke traditie van het koppelen van een soort naar zijn herkomst of ontdekker.

Uiterlijke kenmerken

De giraf is het hoogste dier ter wereld, met een gemiddelde mannelijke hoogte van 5-6 meter en een gemiddelde vrouwelijke hoogte van 4-4.5 meter. Hun benen alleen zijn gemiddeld ongeveer 2 meter lang, bijna zo lang als sommige mensen!

Hun opvallende vacht heeft een complex patroon dat bestaat uit oranje, bruine of donker bruin gekleurde vlekken die worden gescheiden door lichtere gebieden. Deze patronen variëren aanzienlijk tussen individuen en worden verondersteld belangrijk te zijn voor individuele herkenning.

Wat uniek is aan de giraf, is dat hoewel het een zeer lange nek heeft, het slechts zeven nekwervels heeft, hetzelfde aantal als de meeste andere zoogdiersoorten. Deze zijn echter aanzienlijk langer, wat een toonbeeld is van aanpassing en evolutie.

Aan de bovenkant van hun hoofd hebben ze twee opvallende hoorntjes, beter bekend als ossiconen. Bij mannetjes zijn deze groter en hebben ze vaak een baldakijn van vacht, terwijl bij vrouwtjes de ossiconen dunner zijn en hebben een dichtere pluk haar aan de top.

Giraffen hebben grote, donker gekleurde ogen die hen een uitstekend gezichtsvermogen geven en een lange, prehensile tong (kunnen er mee grijpen) van ongeveer 45-50 cm lang die hen helpt bij het eten van bladeren aan hoge bomen.

Ook hebben ze een bijzonder lange staart, ongeveer 1 meter lang, met een pluk donker haar aan het einde, dat ze gebruiken om vliegen en andere insecten op afstand te houden.

Gedrag & Relatie met mensen

Giraffen hebben een interessant gedrag dat ze onderscheidt van andere dieren. Ze leiden een zeer gestructureerd sociaal leven, voornamelijk gedreven door het vrouwtje. Vrouwelijke giraffen vormen vaak groepen, die kuddes worden genoemd, voor sociale interactie en bescherming. Deze kuddes kunnen variëren in grootte, maar bestaan meestal uit ongeveer 15 individuen.

Aan de andere kant leiden mannelijke giraffen vaak een meer solitair bestaan, hoewel ze soms kleinere, tijdelijke groepen vormen. Ze zijn meestal competitief en hun voornaamste interactie met andere giraffen is tijdens de voortplantingstijd, wanneer ze vechten voor de aandacht van de vrouwtjes. Deze gevechten, ook wel 'nekken' genoemd, bestaan uit twee mannelijke giraffen die hun nekken tegen elkaar slaan.

Wat betreft de relatie tussen giraffen en mensen, zijn giraffen over het algemeen vreedzame dieren die niet als een bedreiging voor de mens worden beschouwd. Ze zijn nieuwsgierig en zullen soms dichterbij komen om een onbekend object of persoon te onderzoeken. Echter, ze zijn ook tamelijk schuw en zullen wegblijven van menselijke bewoning tenzij ze worden gelokt of gedwongen.

In dierentuinen en safariparken is het mogelijk om heel dicht bij giraffen te komen, en sommige parken bieden zelfs giraffen voederervaringen aan waarbij bezoekers de gelegenheid krijgen om deze bijzondere dieren van dichtbij te bekijken en te voeden.

Giraffen staan ook bekend om hun vermogen om langere tijd zonder water te overleven, dankzij de voedzame bladeren die ze eten. Ze zijn ook uitzonderlijk goede zwemmers, wat een verrassend feit kan zijn gezien hun lange nek en poten. Hun hoogte geeft hen echter een groot voordeel, waardoor ze diepe wateren kunnen oversteken die voor andere dieren onbegaanbaar zouden zijn.

Voeding: wat eet een Giraf?

De giraf heeft een hoofdzakelijk plantaardig dieet, dat voornamelijk bestaat uit bladeren, takken en scheuten van bomen. Ze hebben een voorkeur voor de bladeren van de acacia boom, dat een groot deel van hun voedselinname uitmaakt. Gekenmerkt door een lange nek en hoog gestalte, zijn giraffen in staat om voedsel te bereiken dat voor andere herbivoren onbereikbaar is.

Giraffen zijn ook herkauwers, wat betekent dat ze voedsel opslaan dat ze later nog eens kunnen herkauwen. Dit is een belangrijk aspect van hun dieet, omdat het ze in staat stelt om de maximale voedingsstoffen uit hun voedsel te halen. Ondanks hun grootte heeft de giraf geen groot aantal calorische behoeften en kan ze overleven op slechts 34 kilogram voedsel per dag.

Daarnaast consumeren giraffen incidenteel fruit en gras. Hoewel deze niet hun primaire voedselbron zijn, kunnen ze wel een belangrijk onderdeel van hun dieet uitmaken tijdens bepaalde periodes van het jaar of in bepaalde habitats. Het is ook bekend dat giraffen botten eten - een gedrag dat bekend staat als osteofagie. Ze doen dit om hun mineraalinname, met name calcium en fosfor die nodig zijn voor hun bot- en hoefgroei, aan te vullen.

Ondanks hun voorkeur voor planten, drinken giraffen ook water wanneer het beschikbaar is. Ze kunnen echter lange perioden zonder water doorbrengen, omdat ze het merendeel van hun water uit hun plantaardig dieet halen.

Roofieren & andere Bedreigingen

Giraffen worden voornamelijk bedreigd door roofdieren zoals leeuwen en hyena's. Vooral jonge en zieke giraffen vormen een makkelijke prooi voor deze dieren. Volwassen giraffen kunnen zichzelf verdedigen met krachtige schoppen.

Naast roofdieren zijn er ook andere bedreigingen voor giraffen. Zo speelt stroperij een grote rol; het vlees, de botten en huid van de giraf worden vaak verkocht op de illegale markt. Bovendien wordt de leefomgeving van giraffen steeds kleiner door de uitbreiding van landbouwgrond en stedelijke gebieden, wat resulteert in een verlies van natuurlijke habitat.

Klimaatverandering is een andere groeiende bedreiging voor giraffen. Veranderingen in het klimaat kunnen leiden tot een daling van de hoeveelheid beschikbaar voedsel, wat de populaties in gevaar kan brengen.

Ten slotte kunnen ziekten en parasieten ook een bedreiging vormen voor giraffen. Parasieten zoals teken kunnen ziekten overbrengen die fataal kunnen zijn voor deze dieren. Bovendien kan de rangschikking binnen een kudde giraffen ook leiden tot stress en verwondingen, wat weer een negatief effect kan hebben op hun algehele welzijn.

Voortplanting, Levensduur en Levenscyclus

Giraffen hebben een zeer uniek en interessant voortplantingscyclus. Ze zijn polygaam, wat betekent dat een mannelijke giraf zal paren met meerdere vrouwtjes. De voortplanting bij giraffen is niet seizoensgebonden, maar kan het hele jaar door plaatsvinden. De dracht bij een giraf duurt ongeveer 15 maanden, wat een van de langste drachtperiodes is onder de landdieren. Na de geboorte kan een jonge giraf al kort na de geboorte staan, vaak binnen een uur. Dit is van essentieel belang voor hun overleving in het wild, omdat ze dan sneller kunnen vluchten voor roofdieren.

De levensverwachting van giraffen varieert afhankelijk van de soort en of ze in het wild of in gevangenschap leven. In het wild leven giraffen gemiddeld tussen de 20 en 25 jaar, waarbij mannetjes vaak een kortere levensduur hebben dan vrouwtjes. In gevangenschap kunnen giraffen een leeftijd bereiken van 30 jaar of meer, dankzij de afwezigheid van roofdieren en toegang tot consistente voeding.

Als we kijken naar de levenscyclus van giraffen is het interessant om op te merken dat mannelijke en vrouwelijke giraffen verschillende paden volgen na hun jeugd. Jonge mannetjes verlaten vaak de kudde als ze ongeveer drie jaar oud zijn om zich aan te sluiten bij zogenaamde "bachelor" kudden, die uitsluitend uit mannetjes bestaan. Vrouwelijke giraffen blijven daarentegen meestal hun hele leven bij hun moederkudde.

Zoals eerder vermeld, paren mannelijke giraffen met meerdere vrouwtjes. Om de vrouwtjes te imponeren, nemen de mannetjes deel aan een gedrag dat bekend staat als "nekworstelen", wat eigenlijk een soort gevecht is waarbij ze hun nekken tegen elkaar slaan. Het mannetje dat het gevecht wint, krijgt het recht om met de vrouwtjes te paren.

Wanneer een babygiraffe wordt geboren, kan het kalf al binnen een paar uur staan en na een paar weken beginnen ze bladeren van bomen te eten. Na zes tot negen maanden stoppen ze met het drinken van moedermelk, maar ze blijven in de buurt van hun moeder tot ze ongeveer twee jaar oud zijn.

Alhoewel de levenscyclus van een giraffe vol uitdagingen zit, zoals roofdieren en ziektes, zijn deze prachtige dieren perfect aangepast aan hun leefomgeving en hebben ze in de loop van de evolutie unieke overlevingsstrategieën ontwikkeld. Het is absoluut fascinerend om te observeren hoe de levenscyclus van giraffen zich van geboorte tot volwassenheid ontvouwt.

Leefgebied

Leefgebied Giraf
Auteur: IUCN Red List of Threatened Species, species assessors and the authors of the spatial data.
Licentie: cc-by-sa-3.0
Bron: Wikimedia Commons
Giraffen komen voor in heel Afrika ten zuiden van de Sahara, maar hun bereik is verdeeld en lokaal begrensd. Ze komen voor in nationale parken, reservaten en andere beschermde gebieden, waar wildjacht en landbouw beperkt zijn, maar hun locatie kan variëren naargelang de beschikbare voedselbronnen en waterreserves, seizoenspatronen en menselijke activiteit. De grootste populaties giraffen zijn tegenwoordig geconcentreerd in Oost-Afrika (voornamelijk Tanzania en Kenia) en Zuid-Afrika, in verschillende beschermde gebieden, parken en reservaten.

Giraffen komen ook in aanzienlijke concentraties voor in de savannes en graslanden van verschillende andere Afro-tropische regio's, met name Botswana, Namibië, Zimbabwe, Zambia, Zuid-Soedan en Tsjaad.

Wat hun habitat betreft, hebben giraffen de voorkeur voor droge savannes en open bossen waar acacia's en andere bomen met bladeren en twijgen die rijk zijn aan voedingsstoffen groeien. Ze vermijden dichte bossen of woestijnen zonder vegetatie, aangezien hun lange nek en lange poten hun beweging in dicht struikgewas zouden kunnen belemmeren, en ze hebben plantaardig voedsel en water nodig om te overleven.

Populatiecijfer & Beschermingsstatus

De giraf heeft een geschatte populatie van minder dan 100.000 individuen, dit is aanzienlijk lager dan enkele decennia geleden. Ze hebben te maken met ernstige bedreigingen die de aantallen blijven verminderen. Volgens de Rode lijst van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN), wordt de giraf geclassificeerd als 'kwetsbaar'. Deze status betekent dat de soort waarschijnlijk zal uitsterven in het wild als de omstandigheden die de bedreiging veroorzaken, doorgaan of verergeren. De beschermingsmaatregelen voor deze soort zijn zeer belangrijk en moeten worden bevorderd om het uitsterven van de giraffen te voorkomen. De afname van de bevolking is vooral te wijten aan verlies van leefgebied en stroperij. Gelukkig zijn er diverse natuurbeschermingsorganisaties die zich inzetten voor het behoud van de giraf. Ze proberen de habitat te beschermen en uit te breiden, de conflicten tussen mens en dier te verminderen en de illegale jacht te bestrijden.

Communiceren: geluid van een Giraf

Giraffen zijn interessante wezens als het gaat om communicatie. Ze zijn over het algemeen stille wezens en het is lange tijd gedacht dat giraffen niet in staat waren om geluiden te maken. Recentere studies hebben echter aangetoond dat giraffen wel degelijk geluiden kunnen maken, hoewel deze buiten het bereik van het menselijk oor kunnen vallen.

Het bekendste geluid dat giraffen maken is een soort kuchen of hoesten. Daarnaast maken ze voor zover we weten ook een aantal andere geluiden, zoals snuiven, sissen en fluiten. Deze zijn echter zeldzamer en minder goed begrepen dan het kuchen.

Daarnaast communiceren giraffen non-verbaal. Lichaamstaal is een belangrijk onderdeel van hun communicatie. Houding, de positie van de kop en nek, en bewegingen van de oren zijn allemaal belangrijke signalen. Bijvoorbeeld, een giraffe die zijn nek uitstrekt en zijn oren stijf houdt, vertoont hij waarschijnlijk agressief gedrag.

Naast geluid en houding gebruiken giraffen ook geur om te communiceren. Ze hebben geurklieren op hun voorhoofd die ze gebruiken om hun territorium te markeren. Ook kunnen ze de geur van andere giraffen herkennen, wat belangrijk is voor sociale interacties.

Hoewel onderzoekers nog veel te leren hebben over de communicatie van giraffen, is het duidelijk dat deze lange, stille wezens op hun eigen manier communiceren.

Giraf in gevangenschap

Giraffen in gevangenschap hebben specifieke eisen om gezond en gelukkig te blijven. Ze hebben een ruim verblijf nodig, met een minimumhoogte van 6 meter om hun lange nek en benen te huisvesten. Giraffen zijn planteneters en hun dieet bestaat voornamelijk uit bladeren, takken, vruchten en bloemen. In dierentuinen wordt hun dieet vaak aangevuld met hooi, groenten en speciale 'girafbrokken' om te zorgen voor voldoende voedingsstoffen.

Een belangrijk aspect van giraffenverzorging in gevangenschap is het onderhoud van hun sociale structuren. Giraffen zijn sociale dieren en hebben interactie nodig met hun soortgenoten. Daarom wordt er in dierentuinen vaak gekozen voor groepshuisvesting. Ook de verzorging van de hoeven is essentieel, omdat giraffen in gevangenschap niet dezelfde mogelijkheden hebben om hun hoeven natuurlijk te slijten zoals ze doen in het wild.

Giraffen in gevangenschap kunnen last hebben van een aantal gezondheidsproblemen. Een veelvoorkomend probleem is spijsverteringsstoornissen door verkeerde diëten. Anderen omvatten geboortecomplicaties, huidproblemen en beenproblemen, wat extra problematisch kan zijn voor zo'n groot dier.

Ondanks deze uitdagingen, kan de levensverwachting van giraffen in gevangenschap oplopen tot 30 jaar, wat aanzienlijk langer is dan hun tegenhangers in het wild, die gemiddeld 20 tot 25 jaar leven. Deze verhoogde levensverwachting is te wijten aan constant medisch toezicht en het ontbreken van roofdieren in dierentuinen.

Giraf Veelgestelde Vragen

Wat is de gemiddelde levensduur van een giraf?

Een giraf leeft gemiddeld tussen de 20 en 25 jaar in het wild, hoewel ze in gevangenschap tot 30 jaar kunnen leven.

Hoe hoog is een volwassen giraf?

Een volwassen mannelijke giraf kan tussen de 4,5 tot 5,5 meter hoog worden en de gemiddelde hoogte voor een volwassen vrouwtje is ongeveer 3,8 tot 4,5 meter.

Wat eet een giraf?

Een giraf is een herbivoor en eet voornamelijk bladeren en twijgen, vooral van de acacia-boom.

Hoeveel slaapt een giraf per dag?

Giraffen slapen gemiddeld slechts zo'n 4 tot 5 uur per dag, meestal in korte dutjes van een paar minuten.

Hoe lang is de nek van een giraf en hoeveel botten zitten erin?

De nek van een giraf kan tot wel 2 meter lang zijn en bestaat uit slechts zeven botten, net als bij de meeste andere zoogdieren, inclusief mensen.

Waarom hebben giraffen zo'n lange nek?

Giraffen hebben zo'n lange nek om hen te helpen bij het eten. Ze kunnen met hun nek bladeren van bomen eten die voor andere herbivoren niet bereikbaar zijn.

Hoe snel kan een giraf rennen?

Een giraf kan snelheden bereiken tot wel 50 kilometer per uur over korte afstanden. Over langere afstanden kunnen ze ongeveer 30 kilometer per uur rennen.

Hoe lang is de draagtijd van een giraf?

De draagtijd voor een giraf is vrij lang; het duurt meestal tussen de 14 en 15 maanden.

Hoe drinkt een giraf water?

Wanneer een giraf water drinkt, spreidt het zijn voorpoten en buigt het zijn nek naar de grond, een houding die het kwetsbaar maakt voor roofdieren.

Wat is een groep giraffen genaamd?

Een groep giraffen wordt in het Engels een 'tower' (toren) genoemd wanneer ze staan, en een 'journey' (reis) wanneer ze bewegen.