Inhoudsopgave

Classificatie Weetjes Wetenschappelijke naam Uiterlijk Gedrag & Relatie met mensen Dieet Roofieren & andere Bedreigingen Leefgebied Populatie Communiceren Gevangenschap Veelgestelde vragen

Axolotl

Te vinden in: Centraal-Amerika, Noord-Amerika

Ambystoma mexicanum

De axolotl, ook bekend als de Mexicaanse wandelvis, is een intrigerend dier met veel unieke kenmerken. Deze zoetwaterdiersoort komt oorspronkelijk uit verschillende meren, waaronder Xochimilco meer in Mexico. Een van de meest bijzondere eigenschappen van de axolotl is zijn vermogen om delen van zijn lichaam opnieuw te laten groeien. Ze kunnen ledematen, de ruggengraat, het hart en zelfs delen van hun hersenen regenereren.

Volwassen axolotls bereiken een gemiddelde lengte van 15 tot 45 centimeter. Ze hebben een breed bereik van vlekkerige kleuren, maar de meest gebruikelijke zijn wildtype (donker met gouden vlekken), leucistisch (bleek met rode ogen), en albino (blank met goudbruine ogen).

Ondanks hun uiterlijke overeenkomsten met vissen, zijn axolotls eigenlijk amfibieën. In tegenstelling tot de meeste amfibieën leven axolotls hun hele leven onder water en grijpen zelden naar lucht. Ze ademen voornamelijk door uitwendige kieuwen, die lijken op veerachtige aanhangsels aan weerszijden van hun hoofd.

De axolotl is een nachtdier en eet een verscheidenheid aan voedsel zoals wormen, insecten, kleine vissen en commercieel beschikbare pellets. Hoewel ze in gevangenschap tot 15 jaar kunnen leven, worden ze in het wild met uitsterven bedreigd, voornamelijk vanwege verlies van habitat en vervuiling. Beschermingsinspanningen zijn aan de gang om hun natuurlijke habitat in Mexico te behouden en te herstellen.

Axolotl taxonomische indeling

Rijk: Animalia (Dieren)
Stam: Chordata (Chordadieren)
Klasse: Amfibia (Amfibieën)
Orde: Caudata (Salamanders)
Familie: Ambystomatidae (Molsalamanders)
Geslacht: Ambystoma
Wetenschappelijke naam: Ambystoma mexicanum

Axolotl weetjes: 11 leuke feitjes

De axolotl is een neotene amfibie die zijn hele leven in het larvenstadium blijft.
Axolotls hebben buitengewoon regeneratieve vaardigheden. Ze kunnen spiervweefsel, zenuwen, organen en zelfs hele ledematen terug laten groeien.
In tegenstelling tot de meeste amfibieën nemen axolotls niet deel aan een landstadium en brengen ze hun hele leven onder water door.
De axolotl is endemisch in Mexico, wat betekent dat het alleen in het wild in dat land wordt aangetroffen.
Bijzonder aan de axolotl is zijn brede scala aan mogelijke kleurvarianten, waaronder wild, albino, goud en leucistisch (een mengsel van wit en lichtroze).
Een axolotl kan tot 30 cm groot worden, maar de gemiddelde lengte ligt tussen de 15 en 45 cm.
Axolotls hebben uitwendige kieuwen die eruit zien als veren, hoewel ze ook longen hebben.
Ondanks hun kwetsbare status in het wild, zijn axolotls populair in de aquariumhandel vanwege hun unieke uiterlijk en zorgbehoeften.
Axolotls zijn carnivoor, wat betekent dat ze een dieet van vlees eten, waaronder kleine visjes en wormen.
Axolotls hebben een gemiddelde levensduur van 10 tot 15 jaar in gevangenschap.
In de mythologie van de Azteken is de axolotl een veranderlijk goddelijk wezen dat de mogelijkheid heeft om van vorm te veranderen.

Wetenschappelijke naam

De wetenschappelijke naam van de axolotl is Ambystoma mexicanum. De naam "Ambystoma" komt uit het Oudgrieks en betekent "brede mond", een verwijzing naar de brede kop van dit dier. "Mexicanum" betekent "uit Mexico" in het Latijn, wat aangeeft waar deze soort vandaan komt. De oorsprong van de term "Axolotl" is interessant, omdat het afkomstig is uit de Nahuatl-taal en wordt vaak vertaald als "watermonster" of "waterhond". De Nahuatl-taal werd gesproken door de Azteken, die axolotls beschouwden als manifestaties van de god Xolotl, die vaak werd geassocieerd met de dood en bliksem. Hij zou in de vorm van een axolotl in het water leven om te ontsnappen aan zijn vijanden.

Uiterlijke kenmerken

De Axolotl, ook wel bekend als de "Mexicaanse wandelvis", is een solitair amfibie met een opmerkelijk uiterlijk. Het lichaam is 15 tot 45 centimeter lang, en bedekt met huid die zacht en slijmerig aanvoelt. Axolotls hebben zowel kieuwen als longen, waardoor ze zowel onder water als boven water kunnen ademen. De kieuwen zien eruit als vederachtige uitsteeksels aan beide zijden van hun kop, die bloedrood kunnen zijn.

Axolotls hebben brede koppen en grote, bolle ogen zonder oogleden. Hun mond heeft de vorm van een permanente glimlach. Deze amfibieën hebben ook korte ledematen met kleine klauwen aan het einde van elke voet.

Qua kleur variëren axolotls sterk. Sommige zijn wildtype, wat betekent dat ze een donkergrijze kleur hebben. Anderen zijn leucistisch, wat betekent dat ze een bleke of bijna witte kleur hebben. Er zijn ook goudgele en albino axolotls.

Het is belangrijk om te onthouden dat axolotls een soort amfibieën zijn die in hun larvale stadium blijven, daarom hebben ze de kenmerken en het uiterlijk van jonge larven gedurende hun hele leven.

Gedrag & Relatie met mensen

Axolotls zijn bekend om hun vriendelijke en nieuwsgierige gedragingen. Ze houden vast aan een nacht-gecentreerde levensstijl, wat betekent dat ze het meest actief zijn tijdens de nacht. Hun unieke gedrag omvat het hangen aan de oppervlakte van het water, waardoor ze in staat zijn om naar voedsel te speuren en uit te rusten. Verder zijn axolotls niet-sociale wezens die hun tijd in afzondering doorbrengen, tenzij het paarseizoen is aangebroken.

Wat betreft hun relatie met mensen, worden axolotls vaak gehouden als huisdieren door aquariumliefhebbers. Door hun atypische uiterlijk en interessante gedrag trekken ze veel belangstelling. Ze worden ook in de wetenschap gebruikt vanwege hun verbazingwekkende regeneratieve vermogen, wat onderzoekers in staat stelt om te leren over celregeneratietechnieken die nuttig kunnen zijn voor de menselijke geneeskunde.

Axolotls worden echter bedreigd door menselijke activiteiten in hun natuurlijke omgeving, zoals vervuiling en stedelijke uitbreiding. Dit heeft geleid tot hun status als kritiek bedreigde diersoort. Ondanks hun populariteit bij huisdiereigenaren en wetenschappers, verdienen axolotls unieke overwegingen en inspanningen om hun overleven in het wild te verzekeren. Het is noodzakelijk dat mensen verantwoordelijk handelen bij het houden van axolotls en in hun inspanningen om hun natuurlijke habitat te beschermen.

Voeding: wat eet een Axolotl?

Axolotls zijn carnivoren en in gevangenschap wordt hun dieet meestal samengesteld uit een verscheidenheid aan voedsel. Ze eten een scala aan dingen, waaronder wormen, kleine vissen zoals guppy's, kleine stukjes vlees en speciale pellets voor axolotls. Daarnaast kunnen ze ook bloedwormen, meelwormen en zelfs kleine garnalen eten.

Axolotls hebben een goede eetlust en kunnen vrij grote hoeveelheden voedsel consumeren. Ze hebben de neiging om alles wat in hun pad komt te eten, daarom is het belangrijk om hun voedsel goed te doseren om overvoeding te voorkomen. Over het algemeen voeden eigenaars hun axolotls eenmaal per dag, maar sommigen kiezen ervoor om twee keer per dag kleinere hoeveelheden te voeden.

Hoewel axolotls geen botten kraakbeen kunnen eten, is het belangrijk om hun voedsel te variëren om ervoor te zorgen dat ze de voedingsstoffen krijgen die ze nodig hebben. Het geven van een eentonig dieet kan leiden tot voedingstekorten. Het is ook belangrijk om te weten dat axolotls niet kunnen overleven op een dieet van alleen visvoer.

Het voedsel moet klein genoeg zijn om in hun mond te passen, ze hebben geen tanden om hun voedsel te kauwen. Feit is dat axolotls hun voedsel meestal heel inslikken, dus het moet klein genoeg zijn om veilig te kunnen passeren.

Bij het voederen van axolotls moet je altijd vers, schoon water gebruiken, aangezien ze gevoelig zijn voor slechte waterkwaliteit. Het is ook aan te raden om fijn zand als substraat op de bodem van het aquarium te gebruiken, omdat ze vaak graven en bij het voederen substraat kunnen opeten. Hierdoor kunnen ze intern geblokkeerd raken, wat bij hoge niveaus fataal kan zijn.

Naarmate axolotls ouder worden, kunnen hun dieetbehoeften veranderen. Jonge axolotls hebben de neiging om meer te eten omdat ze groeien, terwijl oudere axolotls geneigd zijn om minder te eten. Het is altijd belangrijk om het eetgedrag en de groei van uw axolotl in de gaten te houden om te bepalen of er aanpassingen aan hun dieet nodig zijn.

Roofieren & andere Bedreigingen

Axolotls worden bedreigd door verschillende roofdieren en gevaren in hun natuurlijke leefomgeving. Een groot roofdier van de axolotl is de reiger, die zich voedt met kleine waterdieren, waaronder de axolotl. Daarnaast kunnen roofvissen zoals karpers en meervallen ook een bedreiging vormen voor axolotls.

Er zijn ook menselijke bedreigingen voor axolotls. Een belangrijke factor die bijdraagt aan de achteruitgang van de axolotl-populatie is habitatverlies. De waterwegen waar axolotls leven, worden steeds meer vervuild door menselijke activiteiten, en dit kan leiden tot verminderde overlevingskansen voor deze dieren.

Bovendien worden axolotls ook gevangen voor de exotische huisdierenhandel. Hoewel de internationale handel in axolotls wordt gereguleerd door de Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora (CITES), kunnen illegale activiteiten nog steeds een bedreiging vormen voor de soort.

Een andere grote bedreiging voor de axolotl is het introduceren van invasieve soorten in hun natuurlijke habitat. Deze soorten, zoals tilapia en karper, concurreren met de axolotl om voedsel en leefruimte, waardoor hun aantal vermindert.

Ten slotte heeft de axolotl ook last van de gevolgen van de klimaatverandering. Veranderingen in temperatuur en neerslag kunnen de kwetsbare waterecosystemen waar ze in leven verstoren, wat hun overlevingskansen nog verder verlaagt.

Voortplanting, Levensduur en Levenscyclus

Axolotls bereiken geslachtsrijpheid wanneer ze tussen de 12 en 18 maanden oud zijn, hoewel sommige zeldzame soorten al seksueel volwassen kunnen zijn wanneer ze slechts 6 maanden oud zijn. Een vrouwtje kan per legsel tussen de 100 en 2000 eieren leggen. De eieren worden individueel afgezet en hechten zich aan de omliggende omgeving. Deze eieren hebben een incubatieperiode van 2 tot 3 weken.

Na het uitkomen ondergaan de jongen een larvenstadium, vergelijkbaar met andere amfibieën zoals kikkers. Echter, axolotls voltooien hun levenscyclus niet op de gebruikelijke manier - ze blijven in een neotene toestand. Dat betekent dat ze hun gehele leven in aquatische omstandigheden blijven en niet metamorfoseren naar een volledig volwassen landstadium, zoals de meeste amfibieën dat doen.

Ze hebben ook de capaciteit om ledematen te regenereren en zelfs delen van hun hart en ruggenmerg, wat bijdraagt aan hun vitaliteit. Hierdoor verkeren ze zelden in een kritieke gezondheidstoestand, tenzij ze worden blootgesteld aan extreme en ongeschikte omstandigheden zonder toegang tot voedsel of een geschikt habitat.

Wat hun levensverwachting betreft, kunnen axolotls in gevangenschap bij een juiste verzorging ongeveer 15 jaar worden. In het wild is hun gemiddelde levensverwachting echter moeilijk vast te stellen, aangezien hun natuurlijke habitat (het Xochimilco meercomplex bij Mexico-Stad) ernstig wordt bedreigd.

Leefgebied

De Axolotl is een fascinerend organisme dat uniek is voor het Xochimilco-netwerk van waterwegen en meren in het stroomgebied van Mexico City. Hier vindt men axolotls in de overgebleven waterkanalen, waarvan velen omringd zijn door tuinen.

De axolotl geeft de voorkeur aan een waterrijke, modderige omgeving met veel vegetatie. Grotten, donkere kanalen, meren en netwerken van waterwegen in Xochimilco zijn specifieke soorten habitats waar deze wezens gedijen. De vegetatie biedt een uitstekende schuilplaats voor de axolotl, terwijl de modderige bodem uitstekend is voor het ingraven tijdens het rusten of schuilen.

Oorspronkelijk was het verspreidingsgebied van de axolotl veel groter, inclusief andere delen van het stroomgebied van Mexico City. Echter, door menselijke activiteit, zoals stedelijke ontwikkeling en vervuiling, evenals de introductie van roofvissen in hun natuurlijke habitat, is hun verspreidingsgebied sterk gekrompen en zijn de aantallen dramatisch afgenomen.

Helaas is de axolotl nu een kritisch bedreigde soort, dat zeer weinig in het wild voorkomt en voornamelijk wordt gehouden in gevangenschap voor onderzoek en conservatiedoeleinden. Hoewel er inspanningen worden geleverd om hun habitat te herstellen en hun populatie te doen toenemen, blijven de uitdagingen aanzienlijk. Het behoud van deze unieke en fascinerende soort is een urgent wereldwijd probleem.

Populatiecijfer & Beschermingsstatus

De Axolotl heeft een kritieke beschermingsstatus volgens de IUCN Rode Lijst. Dit betekent dat de soort ernstig bedreigd (kritiek) is. De populatie heeft een duidelijke dramatische afname doorgemaakt. In het wild zijn ze zeer zeldzaam en de populatie blijft drastisch afnemen. De exacte aantallen zijn onbekend, maar in een onderzoek uitgevoerd in 2013 werden in hun natuurlijke omgeving, het Xochimilco-systeem in Mexico, slechts 36 exemplaren gevonden in een gebied van ongeveer 8 km². Deze resultaten geven aan dat de populatiedichtheid van de soort in het wild extreem laag is, slechts 25% ten opzichte van het vorige decennium. Ondanks hun kritieke situatie in het wild, worden Axolotls vaak in gevangenschap gehouden en gekweekt als huisdieren en voor wetenschappelijke onderzoeksdoeleinden.

Communiceren: geluid van een Axolotl

Axolotls zijn zeer unieke dieren, vooral als het gaat om communicatie. Deze amfibieën staan er niet bekend om veel geluid te maken. In feite communiceren axolotls voornamelijk door middel van visuele signalen en aanraking. Zij gebruiken hun kleur-veranderingseigenschappen om berichten over te brengen naar andere axolotls. Ze kunnen bijvoorbeeld hun kleur veranderen om te tonen dat ze bereid zijn om te paren of om een bedreiging te signaleren.

Bovendien kunnen axolotls communiceren door fysieke interactie. Ze kopstoten hun soortgenoten vaak als een manier om hun territorium te verdedigen of om paren te initiëren.

Hoewel axolotls niet zo vocaal zijn als sommige andere dieren, hebben ze een unieke manier om hun emoties en bedoelingen aan de wereld om hen heen te communiceren. Het belangrijkste is om op te letten voor die subtiele tekenen van communicatie wanneer je een axolotl observeert.

Axolotl in gevangenschap

De axolotl, een uniek amfibie uit Mexico, wordt veel in gevangenschap gehouden en heeft specifieke behoeften om te gedijen. In gevangenschap vereisen axolotls een stabiele watertemperatuur, variërend tussen 15 en 20 graden Celsius. Ze hebben ook een aquarium nodig met gedemineraliseerd water van ongeveer 60 centimeter diepte om genoeg ruimte te bieden voor hun natuurlijke zwemgedrag.

De kwaliteit van het water is van cruciaal belang voor de gezondheid van de axolotl. Een filtratiesysteem is essentieel om het water schoon en vrij van schadelijke bacteriën te houden. Het is ook belangrijk om de pH-waarde van het water tussen 7,4 en 7,6 te houden, omdat axolotls gevoelig zijn voor te zure of te alkalische omstandigheden.

Wat voedsel betreft, hebben axolotls een dieet dat rijk is aan eiwitten nodig. Dit kan omvatten: wormen (zoals regenwormen of bloedwormen), kleine visjes, en speciaal voor amfibieën ontworpen pelletvoeding. Overvoeding moet worden vermeden, te veel overgebleven voedsel kan het water vervuilen en de gezondheid van de axolotl in gevaar brengen.

In gevangenschap kunnen axolotls met hun soortgenoten samenleven, mits er genoeg ruimte is. Te veel axolotls in een kleine ruimte kan leiden tot stress en agressie. Idealiter heeft een enkele Axolotl zo'n 60 liter water nodig.

Al deze factoren in overweging nemend, is de verzorging van een axolotl een taak die geduld en aandacht vereist. Hoewel deze wezens fascinerend zijn om naar te kijken en te observeren, is het belangrijk om in gedachten te houden dat ze net als elk ander huisdier specifieke behoeften hebben die moeten worden gerespecteerd en vervuld.

Axolotl Veelgestelde Vragen

Wat is een Axolotl?

Een Axolotl is een soort salamander die zijn hele leven in het water leeft. Ze zijn uniek omdat ze hun larvale uiterlijk hun hele leven behouden, wat een eigenschap is die "neotenie" wordt genoemd.

Waar komen Axolotls vandaan?

Axolotls komen oorspronkelijk uit Mexico, meer specifiek uit de Xochimilco-regio nabij Mexico-Stad.

Wat eten Axolotls?

Axolotls zijn carnivoren en voeden zich met een verscheidenheid aan voedsel, waaronder kleine vissen, wormen, en soms zelfs stukken rundvlees of kip.

Hoe lang leeft een Axolotl?

In gevangenschap kunnen Axolotls tot 15 jaar oud worden, hoewel dit varieert afhankelijk van hun omgeving en zorg.

Hoe groot wordt een Axolotl?

Een volwassen Axolotl kan groeien tot ongeveer 45 cm, alhoewel de meesten meestal tussen de 15 en 25 cm blijven.

Kunnen Axolotls regenereren?

Ja, Axolotls zijn bekend om hun verbazingwekkende regeneratieve kracht. Ze kunnen ledematen, het hart, de ruggenwervels en zelfs delen van hun hersenen regenereren zonder littekenweefsel te vormen.

Zijn Axolotls goede huisdieren?

Dat hangt af van wat je zoekt in een huisdier. Axolotls zijn relatief gemakkelijk te verzorgen, maar hebben specifieke behoeften aan waterkwaliteit en temperatuur die strikt moeten worden nageleefd om hun gezondheid te waarborgen.

Hoe vaak legt een Axolotl eieren?

Een vrouwelijke Axolotl kan tot 1.000 eieren per jaar leggen. Het komt echter vaker voor dat ze rond de 100 tot 200 eieren per keer legt.

Hoe communiceert een Axolotl?

Axolotl's zijn solitaire wezens en hebben geen complexe communicatiemethoden. Ze gebruiken voornamelijk visuele en chemische signalen om te communiceren.

Zijn Axolotls een bedreigde diersoort?

Ja, Axolotls worden door de Internationale Unie voor het Behoud van de Natuur (IUCN) als ernstig bedreigd beschouwd. De voornaamste redenen hiervoor zijn verlies van habitat en vervuiling.