Inhoudsopgave

Classificatie Weetjes Wetenschappelijke naam Uiterlijk Gedrag & Relatie met mensen Dieet Roofieren & andere Bedreigingen Leefgebied Populatie Communiceren Gevangenschap Veelgestelde vragen

Afrikaanse wilde hond

Te vinden in: Afrika

Lycaon pictus

De Afrikaanse wilde hond, wetenschappelijk bekend als Lycaon pictus, is een fascinerend roofdier dat hoofdzakelijk voorkomt in de savannes en minder dichtbegroeide gebieden van Afrika. Ze staan bekend om hun efficiënte jachtstrategieën en vormen een van de meest succesvolle landroofdieren.

De Afrikaanse wilde hond heeft doorgaans een gewicht tussen de 18 en 34 kilogram en een schofthoogte van ongeveer 60 tot 75 centimeter. Ze hebben een slank, gespierd lichaam en opvallend grote, ronde oren. Een kenmerkend aspect van deze soort is het unieke vachtpatroon, bestaande uit vlekken van verschillende kleuren zoals bruin, zwart, geel en wit.

Deze soort functioneert als een sterk sociaal dier en leeft in groepen die meestal bestaan uit 10 tot 40 individuen. In deze groepen dragen alle leden bij aan het grootbrengen van de jongen, de jacht en het beschermen van hun territorium tegen indringers.

Het dieet van de Afrikaanse wilde hond bestaat hoofdzakelijk uit antilopen, maar ze kunnen zich ook voeden met knaagdieren, vogels en grotere zoogdieren. Ze staan bekend om hun doeltreffende en coöperatieve jachtmethoden, waarbij ze vaak in groepen jagen en samenwerken om prooien te omsingelen en uit te putten.

Helaas worden Afrikaanse wilde honden met uitsterven bedreigd, volgens de Internationale Unie voor Natuurbescherming (IUCN). Belangrijke bedreigingen zijn onder andere habitatverlies, conflicten met boeren en ziekten die worden overgedragen door gedomesticeerde honden. Huidige inspanningen om hun populatie te behouden omvatten natuurbeschermingsgebieden, educatieve programma's en in sommige gevallen fokprogramma's in gevangenschap.

Afrikaanse wilde hond taxonomische indeling

Rijk: Animalia (Dieren)
Stam: Chordata (Chordadieren)
Klasse: Mammalia (Zoogdieren)
Orde: Carnivora (Roofdieren)
Familie: Canidae (Hondachtigen)
Geslacht: Lycaon
Wetenschappelijke naam: Lycaon pictus

Afrikaanse wilde hond weetjes: 10 leuke feitjes

De Afrikaanse wilde hond staat ook wel bekend als de 'Afrikaanse jachthond'.
Ze behoren tot de meest succesvolle roofdieren op aarde, met een jachtucces van ongeveer 80%, in vergelijking met leeuwen, die slechts een succespercentage van 30% hebben.
Afrikaanse wilde honden leven in groepen die 'packs' worden genoemd. Deze packs kunnen variëren van slechts drie individuen tot wel 27.
De vachtpatronen van Afrikaanse wilde honden zijn opvallend en elk individu heeft een uniek patroon, vergelijkbaar met een menselijke vingerafdruk.
Tijdens de jacht kunnen Afrikaanse wilde honden snelheden bereiken van wel 60 km/u.
Het dieet van de Afrikaanse wilde hond bestaat voornamelijk uit antilopen. Ze kunnen echter ook kleinere dieren eten, zoals hazen of knaagdieren.
Afrikaanse wilde honden hebben grote oren, die worden gebruikt voor hitteafvoer en om beter te kunnen horen.
De Afrikaanse wilde hond is helaas een van de meest bedreigde roofdieren in Afrika. Bedreigingen zijn onder andere habitatverlies, ziekte en vervolging door de mens.
Afrikaanse wilde honden zijn in staat om lange afstanden te rennen zonder te rusten, met een gemiddelde van ongeveer 10-15 km per dag.
Deze dieren maken verschillende geluiden, waaronder piepende jammerklanken, diepe grommende geluiden van woede en hoge, fluitende contactroepen.

Wetenschappelijke naam

De wetenschappelijke naam van de Afrikaanse wilde hond is Lycaon pictus. Deze naam vindt zijn oorsprong in zowel het Latijn als het Grieks; 'Lycaon' verwijst naar een koning in de Griekse mythologie die door Zeus in een wolf werd veranderd. Dit aspect van de naam benadrukt de hondachtige eigenschappen van dit dier. 'Pictus' betekent 'geschilderd' in het Latijn, wat verwijst naar het unieke en veelkleurige vachtpatroon van deze honden. Ieder dier heeft een eigen uniek patroon, waardoor deze benaming bijzonder toepasselijk is. De wetenschappelijke naam 'Lycaon pictus' weerspiegelt daarom zowel het uiterlijk als de karakteristieken van de Afrikaanse wilde hond.

Uiterlijke kenmerken

De Afrikaanse wilde hond is een middelgrote hondensoort. Ze kunnen ongeveer 75 tot 110 cm lang worden, gemeten van kop tot staart, en bereiken een hoogte van zo'n 60 tot 75 cm op de schouder. Hun gewicht varieert tussen 20 en 30 kilogram. Deze honden hebben een slank en krachtig lichaam, gekenmerkt door hun grote, afgeronde oren en lange poten. De staart is dik en bossig, vaak met een witte punt aan het einde.

Een opvallend kenmerk van de Afrikaanse wilde hond is hun unieke vacht. Deze is bedekt met grote, onregelmatige vlekken in diverse kleuren en patronen, waaronder wit, zwart, geel, bruin en roodbruin. Deze kleurpatronen zijn individueel voor elke hond, vergelijkbaar met menselijke vingerafdrukken. Dit brede kleurenspectrum maakt de Afrikaanse wilde hond tot een van de meest kleurrijke roofdieren.

Het gezicht van de Afrikaanse wilde hond is vaak zwart rond de snuit, met een lichtere, bijna witte kleur rond de ogen en op het voorhoofd. Hun ogen zijn donkerbruin en helder. Het gebit van deze honden is zeer krachtig en aangepast aan hun dieet van prooien. Hun poten zijn stevig en gespierd, ontworpen voor uithoudingsvermogen tijdens de jacht.

Gedrag & Relatie met mensen

Het gedrag van de Afrikaanse wilde hond is opmerkelijk om verschillende redenen. Deze sociale wezens leven in roedels die kunnen variëren van 2 tot 27 honden. Hun sociale structuur is een voorbeeld van complexe coöperatie en communicatie, waarbij de roedelleden samenwerken tijdens de jacht en voor de verzorging van de pups.

De Afrikaanse wilde hond is een uiterst efficiënte jager. In plaats van in een hinderlaag te liggen of geruisloos te naderen, zoals veel katachtige roofdieren doen, jaagt de Afrikaanse wilde hond door uitputting, waarbij hij zijn prooi over lange afstanden achtervolgt totdat deze te uitgeput is om nog verder te gaan.

In relatie tot mensen heeft de Afrikaanse wilde hond historisch gezien altijd een gecompliceerde status gehad. In veel culturen werden ze beschouwd als ongeluksbrengers en tot op zekere hoogte gevreesd. In de afgelopen jaren is er echter een groeiende erkenning van de belangrijke rol die deze dieren spelen in het ecosysteem, en er zijn inspanningen gedaan om hun beschermd gebied uit te breiden en beter te beheren, wat ten goede komt aan zowel de honden als de mensen die met hen samenleven.

Hoewel er een groeiende waardering is voor Afrikaanse wilde honden onder natuurbeschermers en het bredere publiek, is er nog steeds veel conflict tussen deze dieren en de mens. Deze conflicten ontstaan vooral wanneer de honden vee aanvallen. Ondanks de conflicten zijn er succesverhalen van samenleving tussen mens en hond, waarbij sommige gemeenschappen leren samenleven met de honden en ze zelfs als een aantrekkelijke functie voor ecotoerisme gebruiken.

Over het algemeen zijn Afrikaanse wilde honden fascinerende wezens met complexe sociale structuren. Hoewel er enige negatieve interacties zijn met mensen, is er veel potentieel voor positieve co-existentie als er juiste inspanningen worden geleverd om dit te bevorderen.

Voeding: wat eet een Afrikaanse wilde hond?

De Afrikaanse wilde hond heeft een gevarieerd dieet dat hoofdzakelijk bestaat uit herbivoren, zoals antilopen en gazellen. Ze staan echter ook bekend om het jagen op grotere prooien, zoals zebra's en wildebeesten. Deze jachtactiviteiten worden uitgevoerd in roedels, waarbij ze teamwork gebruiken om snel en doeltreffend grotere of snellere prooien te vangen. Afrikaanse wilde honden eten snel om te voorkomen dat hun prooi wordt gestolen door andere roofdieren, zoals leeuwen en hyena's.

Deze dieren zijn strikte vleeseters en hun dieet bestaat voornamelijk uit vlees. Ze zijn zelfs in staat om dieren aan te vallen en te doden die twee tot drie keer groter zijn dan henzelf. Het voedsel voor de pups wordt meestal vergaard door de volwassen honden en aan de pups gevoerd door middel van regurgitatie.

Het dieet van Afrikaanse wilde honden varieert ook afhankelijk van het seizoen. Tijdens het natte seizoen, wanneer prooidieren meer verspreid zijn, kan hun voedselopname verminderen. Desondanks kunnen ze profiteren van de geboortegolf bij veel herbivoren tijdens deze periode, wat leidt tot een overvloed aan gemakkelijkere prooien. In tegenstelling hiermee kan tijdens het droge seizoen, wanneer prooidieren zich concentreren rond waterbronnen, hun voedselopname toenemen.

De Afrikaanse wilde hond heeft zich aan zijn voedingspatroon aangepast om te overleven in diverse omgevingen. Hun dieet draagt bij aan hun rol als belangrijke roofdieren in hun ecosysteem.

Roofieren & andere Bedreigingen

De Afrikaanse wilde hond heeft verschillende natuurlijke vijanden, waaronder leeuwen en hyena's. Deze grote carnivoren vormen een aanzienlijke bedreiging voor de Afrikaanse wilde hond, omdat ze zowel pups als volwassen dieren doden. Competitie om voedsel met andere carnivoren vormt ook een opmerkelijke dreiging, aangezien deze honden vaak jagen op dezelfde prooien.

Desalniettemin worden de grootste bedreigingen waarmee de Afrikaanse wilde hond vandaag de dag wordt geconfronteerd, grotendeels veroorzaakt door menselijk handelen. Door de voortdurende uitbreiding van menselijke nederzettingen heeft de Afrikaanse wilde hond een aanzienlijk deel van zijn natuurlijke habitat verloren. Dit heeft geleid tot fragmentatie van de populatie, wat de overleving van de soort in gevaar brengt.

Een andere belangrijke bedreiging is ziekte. De Afrikaanse wilde hond is bijzonder vatbaar voor ziektes zoals hondsdolheid en het canine distemper-virus, die vaak worden overgedragen door huisdieren en andere wilde carnivoren.

Stroperij vormt ook een probleem. Hoewel de Afrikaanse wilde hond niet het primaire doelwit is van stropers, kunnen ze toch verstrikt raken in vallen die bedoeld zijn voor andere dieren.

Ten slotte vormt de aanrijding met voertuigen een andere aanzienlijke bedreiging, vooral in gebieden waar hun leefgebied grenst aan wegen. Aangezien wilde honden in groepen reizen, kunnen aanrijdingen leiden tot meerdere sterfgevallen tegelijkertijd.

Al deze factoren hebben bijgedragen aan een gevaarlijke afname van de populatie van de Afrikaanse wilde hond, die momenteel wordt beschouwd als een bedreigde diersoort.

Voortplanting, Levensduur en Levenscyclus

De Afrikaanse wilde hond kent een uniek voortplantingsproces. Doorgaans is er slechts één "alfa" paar dat zich binnen de roedel voortplant, terwijl de overige roedelleden niet deelnemen aan de voortplanting, maar in plaats daarvan assisteren bij de zorg en opvoeding van de jongen. De paring vindt plaats tussen het dominante paar, en het hogere rangniveau van het vrouwtje binnen de roedel, in vergelijking met andere vrouwtjes, stelt haar in staat om haar genen door te geven.

De draagtijd van de Afrikaanse wilde hond bedraagt ongeveer 70 dagen, waarna het vrouwtje meestal een nest van 6 tot 16 jongen ter wereld brengt, maar dit aantal kan zelfs oplopen tot 20. Meestal vinden de geboorten plaats in holen. Eenmaal geboren blijven de jongen bij hun moeder in het hol en worden ze verzorgd door het hele roedel. Na ongeveer een maand beginnen de pups vlees te eten.

Wat betreft hun levensduur: Afrikaanse wilde honden leven gemiddeld ongeveer 10 tot 12 jaar in het wild, hoewel er enkele gevallen zijn waarin ze onder ideale omstandigheden tot 13 jaar hebben geleefd. In gevangenschap kunnen ze bijna 15 jaar oud worden.

In de eerste paar maanden van hun leven zijn de pups volledig afhankelijk van hun ouders en de rest van het roedel voor voedsel en bescherming. Na ongeveer 3 tot 4 maanden beginnen de jonge honden hun hol te verlaten onder toezicht van het roedel. Rond hun eerste levensjaar zijn ze volledig geïntegreerd in de roedel en nemen ze deel aan jacht en andere activiteiten. Ongeveer op tweejarige leeftijd beginnen de mannetjes te strijden om dominantie en de kans om zich voort te planten.

Leefgebied

De Afrikaanse wilde hond komt voor in verschillende delen van Afrika, voornamelijk ten zuiden van de Sahara. Het dier komt onder meer voor in landen als Botswana, Namibië en Zimbabwe. Er zijn ook populaties in andere delen van Afrika, zoals in Oost-Afrika, maar deze populaties zijn vaak klein en versnipperd.

De Afrikaanse wilde hond is een zeer mobiel dier en kan in verschillende soorten habitats overleven. Ze komen bijvoorbeeld voor in savannes, bosgebieden en zelfs in bergachtige streken. Echter, open graslanden en bosranden zijn hun favoriete habitats. Ze hebben grote territoria nodig, soms tot wel 1500 vierkante kilometer, om genoeg voedsel te kunnen vinden.

Wat betreft de verspreiding, de Afrikaanse wilde hond is helaas een bedreigde diersoort, en hun aantal en verspreidingsgebied zijn afgenomen als gevolg van meerdere factoren. Deze omvatten ziektes, conflicten met mensen (bijvoorbeeld door landbouw en habitatverlies), concurrentie met andere grote roofdieren zoals leeuwen en hyena's, en verlies van hun prooidieren door overbejaging. Deze factoren hebben ertoe geleid dat de Afrikaanse wilde hond tegenwoordig in een fractie van hun vroegere verspreidingsgebied voorkomt.

Populatiecijfer & Beschermingsstatus

De bevolkingsomvang van de Afrikaanse wilde hond is de afgelopen decennia aanzienlijk geslonken. De huidige schatting is minder dan 7000 individuen, verdeeld over ongeveer 39 subpopulaties. Dit wordt veroorzaakt door een combinatie van factoren zoals versnippering en verlies van leefgebied, ziekten, conflicten met menselijke activiteiten (bijvoorbeeld het doden van honden ter bescherming van vee) en verkeerssterfgevallen. Wat betreft beschermingsstatus, staat de Afrikaanse wilde hond op de Rode Lijst van de Internationale Unie voor het behoud van natuur (IUCN) als 'Bedreigd'. Dit betekent dat het een soort is die wordt geconfronteerd met een zeer hoog risico op uitsterven in het wild. Ondanks de huidige inspanningen voor instandhouding, blijven de aantallen dalen en wordt de soort steeds zeldzamer. Het is van het grootste belang dat er meer inspanningen worden geleverd op het gebied van bescherming en herstel van deze unieke soort hoefdieren in Afrika.

Communiceren: geluid van een Afrikaanse wilde hond

De Afrikaanse wilde hond heeft een zeer divers en complex communicatiesysteem dat bestaat uit een verscheidenheid aan geluiden, lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen. Het geluidsspectrum van deze honden is breed met geluiden zoals gehuil, gejank, gesis, grommen en ook hoge pieptonen.

Het gehuil wordt vaak gebruikt om de aandacht van andere leden van de roedel te trekken of om ze op de hoogte te brengen van hun locatie. Dit kan gehoord worden over een afstand van enkele kilometers, wat hun communicatiegebied aanzienlijk vergroot.

Het gejank en gepiep wordt meestal gebruikt bij interacties binnen de roedel, vaak bij het begroeten na een scheiding, tijdens het spelen, of bij onderwerping aan dominante individuen.

De grommen en sissen zijn voornamelijk bedoeld als waarschuwingssignalen bij dreigend gevaar of agressie.

Afrikaanse wilde honden maken ook gebruik van lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen bij het communiceren. Een ontblote onderkaak kan bijvoorbeeld wijzen op onderwerping, net als liggen met de buik naar boven. Een staart die hochgehouden wordt, kan wijzen op opwinding of dominantie. Verder wordt de oren plat leggen tegen de kop vaak gezien als teken van agressie.

Opvallend is dat Afrikaanse wilde honden ook gebruik maken van "sociaal likken". Dit gedrag bestaat uit het likken van de bek van een ander honden, meestal met de tong uitgestoken. Dit gedrag wordt verondersteld te helpen bij het versterken van sociale banden binnen de roedel.

Kortom, Afrikaanse wilde honden hebben een complex en veelzijdig communicatiesysteem en het begrijpen ervan geeft ons een fascinerend inzicht in hun sociale structuur en gedrag.

Afrikaanse wilde hond in gevangenschap

Afrikaanse wilde honden in gevangenschap hebben bepaalde eisen om te kunnen overleven en gedijen. Hoewel er pogingen zijn gedaan om ze in gevangenschap te houden voor onderzoeks- en beschermingsdoeleinden, vinden ze het moeilijk zich aan te passen aan deze omstandigheden. In het wild hebben Afrikaanse wilde honden de neiging om in grote roedels te leven en uitgestrekte gebieden te doorkruisen, waarbij ze tot wel 50 kilometer per dag afleggen. Daarom hebben ze in gevangenschap voldoende ruimte nodig.

Dierentuinen en andere faciliteiten die deze dieren in gevangenschap houden, moeten hun leefruimte zo inrichten dat ze een gevarieerde en stimulerende omgeving biedt, die hun natuurlijke gedragingen en interacties nabootst. Daarnaast moeten ze een dieet ontvangen dat voldoende voedingswaarde biedt, samengesteld uit hoogwaardig vlees en botten.

De voortplanting kan in gevangenschap ook een uitdaging zijn voor de Afrikaanse wilde hond. Terwijl in het wild meestal slechts één paar binnen de roedel zich voortplant, kan in gevangenschap de voortplanting tussen meerdere paren worden beperkt om te voorkomen dat er te veel pups worden geboren.

In het algemeen blijven ondanks de inspanningen om de Afrikaanse wilde honden in gevangenschap te houden, de resultaten gemengd. Ze kunnen vatbaar zijn voor verschillende ziekten, stress en andere gezondheidsproblemen die kunnen worden verergerd door factoren zoals de beperkte genetische diversiteit binnen gevangen populaties. Dit onderstreept de noodzaak van voortdurend onderzoek en managementstrategieën om hun overleving en welzijn in gevangenschap te waarborgen.

Afrikaanse wilde hond Veelgestelde Vragen

Wat is een Afrikaanse wilde hond?

Een Afrikaanse wilde hond, ook bekend als de Afrikaanse jachthond of Cape Hunting Dog, is een bedreigde soort binnen de familie van hondachtigen (Canidae). Met een uniek patroon van vlekken, grote oren en een bossige staart, is dit een van de meest onmiskenbare soorten in de hondenfamilie.

Hoe groot wordt een Afrikaanse wilde hond?

De gemiddelde lengte van volwassen honden varieert tussen de 75 en 110 centimeter, met een extra staartlengte van zowel 30 tot 40 centimeter. Ze bereiken een normale schouderhoogte van rond de 60 tot 75 centimeter. Met betrekking tot het gewicht kunnen volwassen mannetjes tot 30 kilogram wegen, terwijl vrouwtjes iets lichter zijn.

Wat eten Afrikaanse wilde honden?

Afrikaanse wilde honden zijn vleeseters. Ze jagen meestal in de vroege ochtend en late namiddag op middelgrote tot grote zoogdieren. Ze eten vooral gazellen en andere antilopen, maar nemen ook grotere prooien zoals zebra's en wildebeesten.

Hoe leven Afrikaanse wilde honden?

Afrikaanse wilde honden leven in groepen, genaamd roedels, die uit 2 tot 27 individuen kunnen bestaan. Deze sociale groepen worden vaak geleid door een alfapaar. Ze zijn zeer mobiel en hebben enorme territoria tot wel 1.500 vierkante kilometer.

Hoeveel jongen krijgt een Afrikaanse wilde hond?

Het alfavrouwtje van een roedel Afrikaanse wilde honden kan elk jaar een nest hebben, meestal met 6 tot 16 jongen, maar soms wel tot 20.

Wat zijn de bedreigingen voor de Afrikaanse wilde hond?

Afrikaanse wilde honden worden bedreigd door habitatverlies, ziektes zoals hondsdolheid en canine distemper, en confrontaties met de mens, zoals het verkeer en de vergelding voor het aanvallen van vee.

Wat is de levensverwachting van een Afrikaanse wilde hond?

In het wild hebben Afrikaanse wilde honden een gemiddelde levensverwachting van 10 tot 12 jaar. Onder beschermde omstandigheden, zoals in dierentuinen, kunnen ze tot 13 jaar of ouder leven.

Hoe communiceren Afrikaanse wilde honden?

Afrikaanse wilde honden communiceren op verschillende manieren, waaronder vocalisaties zoals gehuil, piepen, schreeuwen en grommen. Ze gebruiken ook fysieke signalen, zoals oor- en staartbewegingen, en geurmarkeringen om hun territorium aan te duiden of hun reproductieve status te communiceren.